«قُوا أَنفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ» / خود و خانواده خويش را از آتشى كه هيزم آن، مردم و سنگها هستند حفظ كنيد / سوره مبارکه تحریم/ آیه 6
عقیق: زندگی ما حکایت آب و آتش است. آب حیات و آتش عقاب. خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: «و جَعلنا مِن الماء کلَّ شیئٍ حیٍّ» (سوره انبیاء/ آیه 30). ما همه چیز را از آب زنده کردیم. در حقیقت حیات عالم با «آب» پیوند خورده است. این ماده حیاتی در تمامی رگها و مویرگهای حیات مادی جریان دارد.
«آتش» دشمن «آب» است و حرارت و سوزندگی‌اش آب را تبخیر می‌کند و از بین می‌برد. آب هم دشمن آتش است و در صورت غلبه، می‌تواند آتش را خاموش و نابود نماید. این نسبتِ شگفت‌انگیز در متن زندگی انسان هم جریان دارد. به تصریح آیات و روایات، ماهیت حقیقی گناه، آتش است و این آتش می‌تواند زندگی و حیات انسان را بسوزاند و از بین ببرد. به همین دلیل است که قرآن کریم به مؤمنان هشدار می‌دهد که خود و خانواده‌شان را از «آتش» در امان نگه دارند. این آتش، آتش گناه و نافرمانی خداوند است که به دست هیچکس جز خود انسان افروخته نمی‌شود و مسؤول آن نیز خود فرد است.
باز به تصریح روایات، ما در هر لحظه در حال آباد کردن بهشت، یا ویرانتر کردن و سوزان‌تر کردن دوزخ خویش هستیم. هر عمل خوب و بد ما بلافاصله موجب سبزتر شدن بهشتی که هم اینک موجود است می‌شود و هر عمل بد ما نیز موجب برافروخته‌تر شدن آتش دوزخی می‌شود که هم‌اینک وجود دارد. بر اساس روایات، برای هر انسان یک بهشت و یک دوزخ آفریده شده که انسان بر اثر اعمال خود به یکی از این دو داخل می‌شود و انسان بهشتی، دوزخش به جهنمی‌ها به ارث می‌رسد و انسان جهنمی، بهشتش که از آن بوده و خود را از آن محروم کرده، به دیگر بهشتیان به ارث خواهد رسید.
در این آیه شریفه علاوه بر خود انسان، نسبت به «خانواده» نیز سفارش و تأکید شده و این موضوع نشان دهنده آن است که انسان نسبت به خانواده خود و تربیت آن مسؤولیت سنگینی دارد. این مسؤولیت تنها به تهیه معاش دنیوی و خورد و خوراک زن و فرزند خلاصه نمی‌شود، بلکه انسان باید برای زندگی جاودانی خانواده‌اش هم برنامه داشته باشد و از فرو افتادن آنها در دره‌های هلاکت و آتش سوزان دوزخ جلوگیری کند.
گویا آتش دوزخ از دل مردمان دوزخی زبانه می‌کشد همچنانکه این آتش از دل سنگهای مذاب بیرون می‌زند و شعله می‌کشد و آنجاست که انسانها و سنگها با هم برابرند! بنابراین امروز که فرصت هست باید با دیدن و تجسم صحنه‌های قیامت و آتش سوزان دوزخ که با جزییات در قرآن کریم به تصویر کشیده شده، از گناه و نافرمانی خداوند پرهیز کنیم و خود و خانواده خود را از آتش نجات دهیم.
منبع:قدس
211008
«آتش» دشمن «آب» است و حرارت و سوزندگی‌اش آب را تبخیر می‌کند و از بین می‌برد. آب هم دشمن آتش است و در صورت غلبه، می‌تواند آتش را خاموش و نابود نماید. این نسبتِ شگفت‌انگیز در متن زندگی انسان هم جریان دارد. به تصریح آیات و روایات، ماهیت حقیقی گناه، آتش است و این آتش می‌تواند زندگی و حیات انسان را بسوزاند و از بین ببرد. به همین دلیل است که قرآن کریم به مؤمنان هشدار می‌دهد که خود و خانواده‌شان را از «آتش» در امان نگه دارند. این آتش، آتش گناه و نافرمانی خداوند است که به دست هیچکس جز خود انسان افروخته نمی‌شود و مسؤول آن نیز خود فرد است.
باز به تصریح روایات، ما در هر لحظه در حال آباد کردن بهشت، یا ویرانتر کردن و سوزان‌تر کردن دوزخ خویش هستیم. هر عمل خوب و بد ما بلافاصله موجب سبزتر شدن بهشتی که هم اینک موجود است می‌شود و هر عمل بد ما نیز موجب برافروخته‌تر شدن آتش دوزخی می‌شود که هم‌اینک وجود دارد. بر اساس روایات، برای هر انسان یک بهشت و یک دوزخ آفریده شده که انسان بر اثر اعمال خود به یکی از این دو داخل می‌شود و انسان بهشتی، دوزخش به جهنمی‌ها به ارث می‌رسد و انسان جهنمی، بهشتش که از آن بوده و خود را از آن محروم کرده، به دیگر بهشتیان به ارث خواهد رسید.
در این آیه شریفه علاوه بر خود انسان، نسبت به «خانواده» نیز سفارش و تأکید شده و این موضوع نشان دهنده آن است که انسان نسبت به خانواده خود و تربیت آن مسؤولیت سنگینی دارد. این مسؤولیت تنها به تهیه معاش دنیوی و خورد و خوراک زن و فرزند خلاصه نمی‌شود، بلکه انسان باید برای زندگی جاودانی خانواده‌اش هم برنامه داشته باشد و از فرو افتادن آنها در دره‌های هلاکت و آتش سوزان دوزخ جلوگیری کند.
گویا آتش دوزخ از دل مردمان دوزخی زبانه می‌کشد همچنانکه این آتش از دل سنگهای مذاب بیرون می‌زند و شعله می‌کشد و آنجاست که انسانها و سنگها با هم برابرند! بنابراین امروز که فرصت هست باید با دیدن و تجسم صحنه‌های قیامت و آتش سوزان دوزخ که با جزییات در قرآن کریم به تصویر کشیده شده، از گناه و نافرمانی خداوند پرهیز کنیم و خود و خانواده خود را از آتش نجات دهیم.
منبع:قدس
211008
