ابليس لعين را كه عمرى طولانى دارد، تصديق مى كنيد. امّا امام زمان عليه السلام با آن همه نصوص فراوان كه درباره غيبت و طول عمر و ظهور آن بزرگوار، و قيام او به امر خداى عزّ و جلّ كه از اهل بيت عليهم السلام به ما رسيده است؛ شك نموده و حضرتش را تصديق نمى كنيد.
عقیق:شيخ صدوق، بعضى از اخبار مربوط به دجال و افراد معمّرين را از كتب داستانى پيشينيان (و نه از كتابهاى حديثى) نقل كرده و در پى آن مى نويسد:«كسانى كه اهل عناد و لجاجت هستند، اين گونه اخبار را كه در باره دجّال و غيبت و طول عمر و خروج او در آخر الزمان است، قبول دارند و تصديق مى نمايند؛ امّا امام زمان(عج)، و غيبت طولانى آن بزرگوار، و ظهور آن حضرت، و پر شدن زمين از قسط و عدل را كه اخبار نبوى و ائمه اطهار عليهم السلام بر آن تأكيد دارد، تصديق نمى كنند. در حالى كه اين احاديث (حتى جزئيات زندگى آن حضرت) اسم و غيبت و نسب آن بزرگوار را به روشنى بيان داشته اند.
آنها (اهل عناد و لجاجت) اراده كرده اند كه نور خدا را خاموش كنند، و سخنان ائمه(ع) را باطل نمايند، امّا خداوند ابا دارد، حتّى اگر مشركان كراهت داشته باشند، مى خواهد كه نور خود را كامل كند.
مهمّترين نكته اى كه در مورد شؤون حضرت مهدى عليه السلام به آن اشكال و آن را انكار مى كنند، اين است كه مى گويند:
اين احاديث پيرامون طول عمر امام زمان عليه السلام به ما نرسيده است! به همين گونه، سخنان كسانى كه انكار نبوّت پيامبر ما(ص) را مى نمايند. يعنى ملحدين، براهمه، يهود، نصارى، مجوس كه مى گويند:
صحّت معجزات و دلائل نبوّت پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه و آله براى ما قابل قبول نيست. و به بطلان نبوّت آن حضرت اعتقاد پيدا كردند. امروز نيز عدّه زيادى از اين طوايف گويند:
عقول ما نمى پذيرد كه شخصى بيش از حدّ معمول عمر كند، و عمر طولانى داشته باشد. و طعنه مى زنند كه:
چگونه عمر امام شما بيشتر از عمر افراد ديگر مى باشد؟! پاسخى كه به اينان داده مى شود همان پاسخى است. كه به منكران نبوّت مى دهيم. و آن اين است كه:
دجّال را در حالى كه عمرى بسيار طولانى تر از افراد ديگر دارد و در غيبت زندگى مى كند، و ابليس لعين را كه عمرى طولانى دارد، تصديق مى كنيد. امّا امام زمان عليه السلام با آن همه نصوص فراوان كه درباره غيبت و طول عمر و ظهور آن بزرگوار، و قيام او به امر خداى عزّ و جلّ كه از اهل بيت(ع) به ما رسيده است؛ شك نموده و حضرتش را تصديق نمى كنيد.
پی نوشت:
گلچين صدوق (گزيده من لا يحضره الفقيه)، ج۱، ص41تا43.
منبع:افکار
211008
