از على بن الحسين (ع) كه رسول خدا (ص) فرمود: دوست ترين كارها نزد خدا عز و جل، شاد كردن مؤمن است.
عقیق: امام باقر (ع) مى فرمود: رسول خدا (ص) فرموده است:هر كه مؤمنى را شاد كند، مرا شاد كرده و هر كه مرا شاد كند، خدا را شاد كرده است.
۲- امام باقر (ع) فرمود:
لبخند مرد در روى برادرش، حسنه است و دور كردن خار و خاشاك از وى حسنه است و خدا پرستيده نشده به كارى كه دوست تر باشد نزد خدا از شاد كردن دل مؤمن.
۳- مى فرمود (ع): به راستى در آنچه خدا عز و جل با بنده خود موسى راز گفت، فرمود:
(اى موسى) به راستى براى من بنده هائى است كه بهشتم را برايشان مباح سازم و آنان را در آن اختيار دَهَم، عرض كرد:
پروردگارا، كيانند اينان كه تو بهشت را بر آنها مباح كنى و آنها را در آن صاحب اختيار سازى؟ فرمود: هر كه مؤمنى را شاد كند.
سپس فرمود:
مؤمنى كه در كشور جبّارى بود، آن جبّار به او آزمند شد و او هم از وى به كشور مشركان گريخت و به مرد مشركى وارد شد، او را زير سايه جا داد و با او نرمى كرد و او را مهمان نمود و چون مرگ آن مشرك فرا رسيد، خدا به او وحى كرد: به عزت و جلالم سوگند، اگر برايت در بهشت جاى بود، تو را در آن نشيمن مى دادم ولى بهشتم حرام است بر هر كه مشرك به من بميرد، ولى اى آتش، او را بهراسان ولى ميازار و هر بام و شام روزى براى او آيد، گفتم: از بهشت؟
فرمود: از آنجا كه خدا خواهد.
۴- از على بن الحسين (ع) كه رسول خدا (ص) فرمود:
دوستترين كارها نزد خدا عز و جل، شاد كردن مؤمن است.
۵- از امام صادق (ع) فرمود:
خدا عز و جل به داود (ع) وحى كرد كه: به راستى بنده اى از بندگانم يك حسنه آورد و من بهشتم را بر او مباح كنم، داود عرض كرد:
پروردگارا، اين حسنه چيست؟ فرمود: به دل بنده مؤمنم شادى در آورد گو كه با يك خرما باشد، داود عرض كرد:
پروردگارا، سزا است هر كه تو را شناسد، اميدش را از تو نبرد.
پی نوشت:
أصول الكافي / ترجمه كمرهاى، ج۴، ص560تا562.
منبع:افکار
211008
