عقیق

با وجود صحت سندی به جهت مخالفت آن با نصوص قرآنی نمی‌توان بر وثاقت حدیث حکم داد. «ثالثاً اگر هم روایاتی در کافی بر تحریف به معنای مورد نزاع (تحریف لفظی شامل تبدیل، افزایش یا کاهش در الفاظ قرآن) دلالت داشته باشند با احادیثی دیگر از جمله احادیث کافی «فضل‌القرآن» در تعارض‌اند».
کتاب «فضل‌القرآن» اثر دیگر کلینی است که در آن نویسنده کافی روایات بیش‌تر و با متنی قوی‌‍تر و نیز تحت عناوینی روشن درباره اوصاف و آثار قرآن پرداخته است.
کلینی به قاعده عرضه‌ اخبار بر قرآن قائل بوده است و از این رو نمی‌توان این شبهه را پذیرفت که وی احادیث را به قرآن عرضه نکرده و پذیرفته است.
با توجه به آنچه گفته شد بزرگان عالم تشیع که پس از کلینی می‌زیستند، هیچ کدام از روایات کافی و نیز عناوین ابواب آن، تحریف قرآن را استنتاج نکرده‌اند. شیخ صدوق، شیخ مفید و دیگران به نقد با تأویل حدیثی پرداخته‌اند که کلینی آن را در کافی ذکر کرده است.
استاد نجارزادگان در مقاله‌ای که در خصوص این شبهه نوشته است، چنین نتیجه می‌گیرد، «حدیثی که در کتاب کافی عدد آیات قرآن را هفده هزار می‌شمرد، به لحاظ سند صحیح ولی به لحاظ متن با ادله سلامت قرآن از تحریف و تعارض و با دشواری‌های جدی روبروست. از دیدگاه مرحوم کلینی این حدیث در صورت عدم حل مشکل ساقط خواهد بود، چون دست کم با روایاتی فراوان در خود کافی از جمله حدیث کتاب فضل‌القرآن در تعارض است».
شیخ صدوق نیز شبهه اعتقاد به قرآنی دیگر را صراحتا نقد و رد کرده و می‌گویند: «اعتقاد ما (شیعیان) این است که قرآنی که خدای متعال بر پیامبرش محمّد(ص) نازل فرموده همین قرآنی است که بین دو جلد در دست مردم است و بیش از این نیست و هرکس به ما(شیعیان) نسبت دهد که ما قرآن را بیش از آن می‌دانیم دروغگوست.»

منبع:ایکنا