فاطمه (س) قطرات حیاتبخش خون دل من است و شوهرش نور چشم من و فرزندانش میوه دلم و امامان از فرزندانش امین های پروردگارم...
عقیق:نه تنها بعد از ولادت حضرت زهرا (س) تا روزگار کنونی توسلات به بی بی دو عالم (س) راه نخست مشکل گشایی مردمان بوده بلکه بنابر روایات معصومین (ع) قبل از ولادت ایشان و حتی از زمان آدم ابوالبشر، انبیای الهی به حضرت زهرای مرضیه (س) و فرزندانشان متوسل می شده اند.
مولایمان حضرت بقیه الله ارواحناه فداه در پاسخ سعدبن عبدالله در ضمن حدیثی طولانی می فرمایند» «حضرت زکریا از پروردگارش درخواست نمود که اسامی پنج تن را به او بیاموزد. جبرئیل علیه السلام بر او نازل شد و آنها را به اوئ آموخت. هر گاه زکریا اسم محمد، علی و فاطمه و حسن علیهم السلام را می برد اندوهش برطرف می شد ولی همین که اسم حسین (ع) را می برد بغض گلویش را می فرشرد و نفسش به شماره می افتاد و گریه اش می گرفت. روزی گفت: خداوندا چه سری دارد که هر گاه اسم چهار نفر از اینان را می برم غم و اندوهم برطرف می شود و خاطرم تسکین می یابد ولی هنگام بردن نام حسین (ع) اشکم جاری و اه و ناله ام بلند می شود؟
خداوند متعال داستان حسین (ع) را به او خبر داد و فرمود: «کهیعص»؛ کاف اسم کربلا، ها کشتار خاندان پیامبر (ص)، یاء یزید که به حسین (ع) ظلم و ستم نمود، عین اشاره به عطش و تشنگی حسین (ع) و صاد صبر او است.
زکریا که این مطالب را شنید، سه روز از مسجدش بیرون نرفت و دستور داد کسی بر او وارد نشود و شروع به گریه و زاری نمود و ذکر مصیبت او عبارت بود: خداوندا! آیا بهترین بندگانت به فرزندش مصیبت زده می شود؟ آیا چنین مصیبتی بر آنان فرود می آید؟»
سفارش پیامبر (ص)
رسول خدا (ص) فرمودند: «فاطمه (س) قطرات حیاتبخش خون دل من است و شوهرش نور چشم من و فرزندانش میوه دلم و امامان از فرزندانش امین های پروردگارم. طناب و ریسمان او در بین مردم و پروردگارم کشیده شده است، هر کس به آنان تمسک جوید نجات یافته و هر کس از آنان تخلف کند نابود شده است.»
پی نوشت ها:
روایت کربلا
ربیع الابرار
در سوگ کوثر
منبع:قدس
211008
مولایمان حضرت بقیه الله ارواحناه فداه در پاسخ سعدبن عبدالله در ضمن حدیثی طولانی می فرمایند» «حضرت زکریا از پروردگارش درخواست نمود که اسامی پنج تن را به او بیاموزد. جبرئیل علیه السلام بر او نازل شد و آنها را به اوئ آموخت. هر گاه زکریا اسم محمد، علی و فاطمه و حسن علیهم السلام را می برد اندوهش برطرف می شد ولی همین که اسم حسین (ع) را می برد بغض گلویش را می فرشرد و نفسش به شماره می افتاد و گریه اش می گرفت. روزی گفت: خداوندا چه سری دارد که هر گاه اسم چهار نفر از اینان را می برم غم و اندوهم برطرف می شود و خاطرم تسکین می یابد ولی هنگام بردن نام حسین (ع) اشکم جاری و اه و ناله ام بلند می شود؟
خداوند متعال داستان حسین (ع) را به او خبر داد و فرمود: «کهیعص»؛ کاف اسم کربلا، ها کشتار خاندان پیامبر (ص)، یاء یزید که به حسین (ع) ظلم و ستم نمود، عین اشاره به عطش و تشنگی حسین (ع) و صاد صبر او است.
زکریا که این مطالب را شنید، سه روز از مسجدش بیرون نرفت و دستور داد کسی بر او وارد نشود و شروع به گریه و زاری نمود و ذکر مصیبت او عبارت بود: خداوندا! آیا بهترین بندگانت به فرزندش مصیبت زده می شود؟ آیا چنین مصیبتی بر آنان فرود می آید؟»
سفارش پیامبر (ص)
رسول خدا (ص) فرمودند: «فاطمه (س) قطرات حیاتبخش خون دل من است و شوهرش نور چشم من و فرزندانش میوه دلم و امامان از فرزندانش امین های پروردگارم. طناب و ریسمان او در بین مردم و پروردگارم کشیده شده است، هر کس به آنان تمسک جوید نجات یافته و هر کس از آنان تخلف کند نابود شده است.»
پی نوشت ها:
روایت کربلا
ربیع الابرار
در سوگ کوثر
منبع:قدس
211008
