خداوند متعال پس از بیان جنایات فرعون و پیروانش و مغالطه کاری های آنها در برابر حضرت موسی (ع) و عدم پذیرش ارشادات و مواعظ آن حضرت می‌فرماید: پس آن هنگام که ما را به خشم آوردند، از ایشان انتقام گرفتیم و همه را غرق نمودیم. «فَلَما آسفونا انتَقمنا مِنهُم فَاغَرقنا هُم اَجمَعین.
عقیق:امام صادق (ع) در باره توضیح این آیه و خشم و غضب خداوند می فرمایند: خداوند مانند ما (انسان ها) به خشم در نمی‌آید بلکه برای خود، اولیا و دوستانی دارد که آنها خشمگین و یا راضی می‌گردند و خداوند رضای آنها را رضای خود و خشم آنان را خشم خویش قرار داده است، چرا که آنان را راهنمای به سوی خود محسوب داشته و فرموده است: هر کس به دوست من اهانت کند، با من به جنگ برخاسته و مرا به جنگ دعوت کرده است و همچنین خداوند فرموده است: کسی که از پیامبر (ص) پیروی کند خدا را پیروی کرده است. همچنین فرموده است: کسانی که با تو بیعت می‌کنند، در حقیقت با خدا بیعت نموده‌اند. از این رو خشم و غضب خداوند بدین معنا می باشد و با خشم و غضب انسان ها فراوان تفاوت دارد.پی نوشت ها:
1-سوره زخرف، آیه 55.
2-سوره نساء، آیه 80.
3-سوره فتح، آیه 10
4-صدوق، توحید: 168.
*جعفری، با امام صادق (ع) در سایه قرآن:10.
منبع:قدس
211008
