اگرچه خداوند احکام و اعمالی را برای سعادت بشر تعیین کرده اما گاه می توان با یک یا دو عمل همه آنچه را که خداوند از بندگان انتظار دارد را به جای آورد.
عقیق: توبه بابی است که خداوند برای بازگشت بنده از مسیر انحرافی و قرار گرفتن در مسیر صحیح گشوده است.پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «خوشا به حال کسی که در روز قیامت در صحیفه عملش در زیر هر گناه کلمه استغفر الله را می یابد.»
امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «هيچ ميانجى و شفيعى كاراتر از توبه نيست.» و نیز فرموده اند: «توبه درست، گناه را پاك مى كند.»
امام باقر (ع) می فرمایند: «از جمله محبوبترين بندگان نزد خداوند، گنهكار توبه گر است.»
امام صادق (ع) در توصیه به توبه می فرمایند: «توبه، ريسمان خدا و لشكر عنايت اوست. بنده بايد در هر حال بر توبه مداومت ورزد. هر گروهى از بندگان را توبه اى است: توبه انبيا از اضطراب درون و توبه اصفيا از نَفَس كشيدن [بدون ياد خدا ] و توبه اوليا از وارد شدن خطورات گوناگون به دل و توبه خاصان از پرداختن به غير خدا و توبه عوام از گناهان است.»
همان حضرت (ع) فرمودند: «هرگاه بنده استغفار كند (و از خداوند آمرزش خواهد) نامه عملش بالا رود در حالي كه مى درخشد.»
امام باقر (ع) فرموده اند: «به خدا سوگند! خداوند از مردم جز دو خصلت نخواسته است: اعتراف به نعمت های خدا (شکر گذاری) تا نعمت را برایشان بیشتر کند و اعتراف کردن به گناهان (به پیشگاه خدا) تا خدا گناهان را بیامرزد.»
البته باید توجه داشت که توبه محقق نمی شود مگر با رعایت شروطی.
امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «توبه، عبارت است از: پشيمانى با دل و آمرزش خواهى با زبان و ترك گناه در عمل و مصمّم شدن بر تكرار نكردن آن.»
پی نوشت ها:
بحارالانوار
کافی
غررالحکم
منبع:قدس
211008
