عقیق: جابر جُعفی می گوید: در برابر ابی جعفر [امام باقر (ع)] بودم که دل گرفته شدم. گفتم:
«به فدای تو! [جُعلت فِداک] گاهی بی آن که مصیبتی به من رسد یا ناراحتی به سرم ریزد، اندوهگین می شوم تا آن جا که خانواده ام و دوستم اثرش را در رخسارم مشاهده کنند.»
گفتند: «آری ای جابر! خدای عزوجل، مومنین را از طینت بهشتی آفرید و از نسیم روح خویش در آن ها جاری ساخت. از این رو است که مومن برادرِ پدر و مادریِ مومن است [زیرا طینت به منزله ی پدر و نسیم به جای مادر است]. پس هرگاه به یکی از آن ارواح در شهری اندوهی رسد، آن روح دیگر اندوهگین شود، زیرا از جنس اوست.»
--- اصول کافی، ج 3، ص 241---
منبع:رجانیوز
211005
