شاید شما نیز در اطراف خود افرادی را دیده باشید که به واسطه ی بروز کوچک ترین مشکل و گرفتاری و یا بلا در زندگانی خود، زبان به گله و شکایت گشوده و گاه این امر را به اموری از جمله بخت و اقبال خود مرتبط می سازند و این در حالی است که بروز چنین گرفتاری هایی دارای عللی دیگر می باشد!
عقیق: در این باره روایت شده است شخصی از امام صادق (ع) پرسش نمود: سرورم؛ آیا نزول بلا بر مؤمن به خاطر گناهان اوست؟آن حضرت در پاسخ فرمودند: لا، وَلکِن لِیَسمَع اَنینَهُ وَ شَکواهُ وَ دَعاءَهُ لِیَکتُبُ لَهُ الحَسَناتِ وَ یَحُطِّ عَنهَ السَیِّأت؛ خیر، بلکه خداوند می خواهد ناله ها و شکوه ها و خواهش ها و دعاهای او را بشنود، تا برای او حسنه و فضیلت بنویسد و گناهانش را محو کند.
همچنین عالم آل محمد در جایی دیگر می فرمایند: همانا برای بنده خدا درجات و مقاماتی در پیشگاه خداوند است که راه رسیدن به آن جایگاه، تن دادن و تحمل رنج و مصیبت و گاه از بین رفتن اموال یا بلا و دردی در جسم انسان در راه خداوند متعال خواهد بود.
از این رو در بعضی از روایات، بلاها و امراض و گرفتاری های دنیوی برای انسان ها رحمت الهی معرفی شده است، چنانکه امام رضا (عَلیه السَلام) در این باره بیان می دارند: اَلمَرَضُ لِلمُؤمِنِ تَطهیرُ وَ رَحمَةٌ وَ لِلکافِرِ تَعذیبٌ وَ لَعنَة؛ وَ اِنّ المَرَضَ لایَزالُ بِالمُؤمِنِ حَتی لایَکُونَ عَلَیهِ ذَنبٌ؛ بیماری برای مؤمن پاک شدن از گناه و رسیدن به رحمت الهی است و برای کافر عذاب و لعنت؛ به همین جهت گاه بیماری از انسان مؤمن دور نمی گردد تا او کاملاً از گناه پاک و پاکیزه شود.
پی نوشت ها:
1-دیلمی، اعلام الدین: 435.
2- غزالی، مشکاة الانوار: 298.
3- شیخ حرعاملی، وسایلالشیعه، ج 2: 624.
4- ناطقی، نقش دین در سلامت جامعه: 91- 90.
منبع:قدس
211008
