اعمال انسان تابع شرایط و حالاتی است که می توانند زمینه توفیق او یا شکست و اندوهش را رقم بزنند.
عقیق: عجله و شتابزدگی از جمله ویژگی هایی است که تاثیرات سوئی بر جای می گذارد و آموزه های روایی ما از آن نهی کرده اند.رسول گرامی اسلامی در نکوهش تعجیل می فرمایند: «مردم را، در حقيقت، شتابزدگى به هلاكت افكنده است. اگر مردم آرام و از شتاب كارى به دور بودند هيچ كس هلاك نمى شد.»
و امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «شتاب كارى، موجب لغزش است.»
همچنین، ایشان فرموده اند: «آدم شتابكار دچار اشتباه مى شود، هر چند به مطلوب برسد. كسى كه با آرامش كار كند، كارش صحيح است گر چه هلاك شود.»
امام صادق (ع) می فرمایند: «با آرامش و درنگ، سلامت [از خطا و لغزش] همراه است و با شتابزدگى، پشيمانى.»
امیرمومنان علی (ع) فرموده اند: «شتاب در كارى پيش از توانايى يافتن بر آن و سستى و درنگ بعدِ از دست دادن فرصت، نشانه نابخردى است.»
و نیز می فرمایند: «شتاب كردن پيش از توانايى يافتن بر كارى، موجب اندوه است.»
البته آموزه های روایی در برخی امور و موارد شتاب و تعجیل را نه تنها جایز دانسته اند بلکه بر آن تاکید نیز دارند.
پيامبر خدا (ص) می فرمایند: «خداوند كار خيرى را كه با شتاب صورت گيرد، دوست دارد.»
امام باقر (ع) نیز می فرمایند: «هر كه قصد كار خيرى كند، زود آن را انجام دهد؛ زيرا در هر چيز كه تأخير افتد، شيطان در آن مهلتى پيدا كند.»
امیرالمومنین علی (ع) می فرمایند: «عطا كردن به نيازمند را به فردا مينداز؛ زيرا نمى دانى كه فردا براى تو و او چه پيش خواهد آمد.»
پی نوشت ها:
غررالحکم
کافی میزان الحکمه
منبع:قدس
211008
