بنابر تصریح روایات خداوند متعال در برخورد با بندگان راه های مختلفی را انتخاب می کند و بسته به محبت و یا ناراحتی که نسبت به آنها دارد با آنها رفتار کند.
عقیق:خداوند متعال در آیه 46 سوره مبارکه کهف می فرماید: «الْمَالُ وَ الْبَنُونَ زِينَةُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا و البَاقِيَاتُ الصَّالِحَاتُ خَيْرٌ عِنْدَ رَبِّكَ ثَوابا وَ خَيْرٌ أَمَلاً» یعنی «دارايى و فرزندان زيور زندگى دنيايند و نيكى هاى ماندگار، نزد پروردگارت بهتر و مايه اميدوارى بيشترى است».از خلال این آیه شریف می توان نتیجه گرفت که نه مال نه تلاش های دنیای برای رسیدن به آن هیچ یک نزد خدا نیکی ماندگار نیست که آدمی برای آن همه عمر خویش را مصروف کند.
پیامبر خدا (ص) می فرمایند: «هر امّتى گوساله اى [چون گوساله سامرى] دارد كه آن را مى پرستند و گوساله اين امّت دينارها و درهم ها هستند.»
امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «مال، صاحبش را در دنيا گرامى مى سازد و نزد خداى سبحان او را خوار مى كند.»
همان حضرت (ع) می فرمایند: «ثروت و دارايى، سرچشمه اندوه ها است.»
پيامبر خدا (ص) می فرمایند: «شيطان، كه خدايش لعنت كناد، گفت: شخص دارا در يكى از سه مورد از چنگ من نخواهد رَست و صبح و شب با اين سه پيش او مى روم: به دست آوردن مال از راه غير حلال، خرج كردن نابجاى آن و اين كه مال را محبوب او مى گردانم و در نتيجه، حق و حقوق آن را نمى پردازد.»
با چنین تعابیری که آموزه های روایی ما از مال دنیا دارند، مال دوستی و دنیاطلبی دارای عواقب و آثار سوئی است.
حضرت عیسی (ع) فرموده اند: «به دارايى هاى دنياپرستان منگريد؛ زيرا درخشش اموال آنان نور ايمان شما را مى برد.»
امیرمومنان علی (ع) فرموده اند: «هر گاه خداوند سبحان بنده اى را دوست بدارد، مال و ثروت را منفور او گرداند و آرزوهايش را كوتاه سازد. هر گاه خداوند بدِ بنده اى را بخواهد، مال و ثروت را محبوب او گرداند و آرزوهايش را بگستراند.»
و نیز می فرمایند: «زیادی ثروت قلب ها را تباه میسازد و گناهان را پدید می آورد.»
پی نوشت ها:
غررالحکم
میزان الحکمه
المحجّة البيضاء
منبع:قدس
211008
