یکی از اخلاق و آداب نیکوی اسلامی، مصافحه (دست دادن) در هنگام برخورد با برادران دینی می باشد، به نحوی که این عمل دارای پاداش و ثوابی منحصر به فرد ذکر شده است.
عقیق: این عمل علاوه بر این که بیانگر محبت و علاقه ی افراد به یکدیگر می باشد، وسیله ی آمرزش گناهان نیز محسوب می شود، چنانچه امام باقر (ع) در این باره می فرمایند: إنَ المومن إذا صافِحَ المومن تَفَرقاً من غَیر ذَنبٍ؛ مومن چون با برادر مومن خود دست می دهد (مصافحه می کند)، گناهان هر دو بخشوده می گردد؛ و همچنین رسول خدا (ص) فرموده اند: إذا تَلاقیتمُ فَتَلاقو بِالتَسلیم وَ التَصافح وَ إذا تفرَّقتُم فَتَفرقوا بِالاستِغفار؛ هنگامی که با یکدیگر ملاقات می کنید با سلام و مصافحه ملاقات نمایید و چون از هم جدا می شوید، برای یکدیگر طلب مغفرت کنید.در روایتی دیگر از امام باقر(ع) آمده است که: هنگامی که دو مومن با یکدیگر ملاقات می کنند و مصافحه می نمایند، خداوند نظر رحمت به آنان می افکند و گناهان آنان مانند برگ درخت در فصل خزان می ریزد، و از این رو فرموده اند: هنگامی که دو نفر با یکدیگر مصافحه می کنند، آن که دیرتر دست خود را می کشد، پاداش بیشتری دارد و گناهانش برطرف می شود تا جایی که یک گناه برای آن ها نمی ماند، و نیز امام صادق(ع) بیان داشته اند: ما صافِحَ رَسول الله (ص) رَجلاً قَطّ فَنزع یَدَه حَتّی یَکون هوَ الَذی یَنزع یَدَه منه؛ رسول خدا (ص) با هر که مصافحه می نمودند، دست خود را نمی کشیدند تا آن که آن فرد دست خود را می کشید.
پی نوشت ها:
1- علامه مجلسی. بحارالانوار، ج 76: 20، 25، 28، 30.
2- حسینی بهارانچی. آیین همسرداری و آداب زندگی در اسلام: 275، 276.
منبع:قدس
211008
