مدت پیامبری حضرت محمد(ص) 23 سال می‌باشد، که از زمان چهل سالگی آن‌حضرت در مکه شروع شد که تا بیست و سه سال ادامه یافت، که سیزده سال آن در مکه و ده سال آن در مدینه بوده است.
عقیق:در آيه 35 سوره مباركه احقاف خدواند متعال از برخی انبیای الهی به عنوان «اولوالعزم» یاد كرده و مي فرمايد: «فَاصْبِرْ كَمَا صَبَرَ أُوْلُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ؛ پس همان گونه که پیامبران اولوالعزم، صبر کردند، صبر کن.»هر چند در مورد اينكه كداميك از پيامبران الهي، اولوالعزم مي باشند سه نظريه وجود دارد اما آنچه مهم است قول معصوم(ع) مي باشد.
در حديثي از امام صادق(ع) نقل است كه فرمودند: «سَادَةُ النَّبِیِّینَ وَ الْمُرْسَلِینَ خَمْسَةٌ وَ هُمْ أُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ وَ عَلَیْهِمْ دَارَتِ الرَّحَى - نُوحٌ وَ إِبْرَاهِیمُ وَ مُوسَى وَ عِیسَى وَ مُحَمَّدٌ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ عَلَى جَمِیعِ الْأَنْبِیَاءِ.» یعنی بزرگ پیامبران پنج نفر هستند و آنان پیامبران اولوا العزم می‌باشند که محور خلقت هستند: نوح و ابراهیم و موسی و عیسی و محمد که درود خدا بر او و خاندانش و تمام انبیاء باد.[ الکافی ج 1 ص 175]
در مورد اينكه هر كدام از پيامبران الهي چند سال پيامبر بوده اند به جز زمان پیامبری پیامبراعظم(ص) و حضرت نوح(ع) كه در منابع معتبر ذكر شده، براي ديگر پيامبران اولوالعزم اطلاع دقيقي به ما نرسيده است.
مدّت نبوّت حضرت نوح(ع)
نظر به این‌که حضرت نوح (ع) نهصد و پنجاه سال قبل از طوفان در میان قومش پیامبری نمود[1] و در این مدت شخص دیگرى با او در نبوت شریک نبود،[2] و نیز بر اساس روایت امام صادق(ع)؛ نوح پس از خارج شدن از کشتى مدت پانصد سال زندگى کرد و بعد جبرئیل بر او نازل شد و گفت: مدّت نبوّت تو پایان یافته و عمرت تمام شده است؛[3] لذا مدت پیامبری حضرت نوح(ع) هزار و چهارصد و پنجاه سال می‌باشد.
مدّت نبوّت رسول خدا حضرت محمد(ص)
مدت پیامبری حضرت محمد(ص) 23 سال می‌باشد، که از زمان چهل سالگی آن‌حضرت در مکه شروع شد که تا بیست و سه سال ادامه یافت، که سیزده سال آن در مکه و ده سال آن در مدینه بوده است.
در مورد مدّت نبوت سه پیامبر اولو العزم دیگر (حضرت ابراهیم، حضرت موسی و حضرت عیسی) با جست‌وجویی که انجام شد به سند قابل اعتمادی دست نیافتیم.
پي نوشت ها:
[1]. عنکبوت، 14.
[2]. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج 8، ص 115، تهران، دار الکتب اسلامیه، چاپ دوم، 1362ش.
[3]. مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج 23، ص 33، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.
منبع:جام
211008
