اولاً خداوند متعال را نمی توان در دایره تعاریف محصور کرد و ثانیاً آنهایی که می گویند ما می رویم آن دنیا خدا را می بینیم اشتباه می کنند.
عقیق:محمد لطفی زاده در وبلاگ "منبر اینترنتی" نوشت:
جرج جرداق مسیحی که به تازگی از دنیا رفت 200 بار نهج البلاغه را خوانده بود. ما که خود را پیرو امیر المؤمنین علی علیه السلام می دانیم چند بار این کتاب ارزشمند را خوانده و استفاده کرده ایم؟ با توجه به اهمیت این موضوع از این پس نکاتی از نهج البلاغه در قالب یک موضوع جداگانه تقدیم می شود.
در خطبه اول نهج البلاغه، امیر المؤمنین علی علیه السلام عبارتی دارند به این شرح که : (و لا نعت موجود و لا وقت معدود و لا اجل ممدود) یعنی (حمد و سپاس خدایی را که برایش تعریف کاملی نمی توان یافت و برای او وقتی معین و سرآمدی مشخص نمی شود تعیین کرد)
آنطور که ابن ابی الحدید در جلد اول شرح نهج البلاغه صفحه 60 و دیگران گفته اند، مقصود از این جملات آن است که اولاً خداوند متعال را نمی توان در دایره تعاریف محصور کرد و ثانیاً آنهایی که می گویند ما می رویم آن دنیا خدا را می بینیم اشتباه می کنند. چون امام علی علیه السلام می فرماید برای خدا وقت معدود نمی شود تعیین کرد. اگر بگوییم آن دنیا خدا را می بینیم و کنه (ذات) خداوند را درک می کنیم یعنی برای خداوند جهت قائل شده ایم و آنوقت باید بگوییم خداوند محدود است. در صورتی که خداوند فاقد جهت است و محدود نیست.
مقصود از لا اجل ممدود هم این است که خداوند بوده و این طور نیست که بگوییم از چه زمانی خدا بوجود آمده است! و بنابراین برای خداوند متعال نه وقت و نه اجل می شود تعیین کرد.
از سویی در همین خطبه اول می فرماید (لا یحصی نعماءه العادون : حساب گران از شمارش نعمت های خداوند متعال ناتوان هستند) این هم یعنی آنکه نمی شود نعمت های خدا را شمرد (به صورت عددی حساب کرد) و از طرفی قابل احصاء هم نیست (یعنی آنقدر زیاد است که نمی شود در یک دایره محصور کرد و بعد شمارش نمود.)
حالا واقعاً چنین خداوندی شایسته حمد و شکر نیست؟
والحمد لله رب العالمین.
منبع:جهان
211008
جرج جرداق مسیحی که به تازگی از دنیا رفت 200 بار نهج البلاغه را خوانده بود. ما که خود را پیرو امیر المؤمنین علی علیه السلام می دانیم چند بار این کتاب ارزشمند را خوانده و استفاده کرده ایم؟ با توجه به اهمیت این موضوع از این پس نکاتی از نهج البلاغه در قالب یک موضوع جداگانه تقدیم می شود.
در خطبه اول نهج البلاغه، امیر المؤمنین علی علیه السلام عبارتی دارند به این شرح که : (و لا نعت موجود و لا وقت معدود و لا اجل ممدود) یعنی (حمد و سپاس خدایی را که برایش تعریف کاملی نمی توان یافت و برای او وقتی معین و سرآمدی مشخص نمی شود تعیین کرد)
آنطور که ابن ابی الحدید در جلد اول شرح نهج البلاغه صفحه 60 و دیگران گفته اند، مقصود از این جملات آن است که اولاً خداوند متعال را نمی توان در دایره تعاریف محصور کرد و ثانیاً آنهایی که می گویند ما می رویم آن دنیا خدا را می بینیم اشتباه می کنند. چون امام علی علیه السلام می فرماید برای خدا وقت معدود نمی شود تعیین کرد. اگر بگوییم آن دنیا خدا را می بینیم و کنه (ذات) خداوند را درک می کنیم یعنی برای خداوند جهت قائل شده ایم و آنوقت باید بگوییم خداوند محدود است. در صورتی که خداوند فاقد جهت است و محدود نیست.
مقصود از لا اجل ممدود هم این است که خداوند بوده و این طور نیست که بگوییم از چه زمانی خدا بوجود آمده است! و بنابراین برای خداوند متعال نه وقت و نه اجل می شود تعیین کرد.
از سویی در همین خطبه اول می فرماید (لا یحصی نعماءه العادون : حساب گران از شمارش نعمت های خداوند متعال ناتوان هستند) این هم یعنی آنکه نمی شود نعمت های خدا را شمرد (به صورت عددی حساب کرد) و از طرفی قابل احصاء هم نیست (یعنی آنقدر زیاد است که نمی شود در یک دایره محصور کرد و بعد شمارش نمود.)
حالا واقعاً چنین خداوندی شایسته حمد و شکر نیست؟
والحمد لله رب العالمین.
منبع:جهان
211008
