«ای فرزند آدم هر روزی که بر تو می گذرد روزی تو می رسد و در عین حال تو محزون و غمگینی. ولی از اینکه یک روز از عمرت کم می شود، باکی نداری.
عقیق:در حدیث قدسی وارد شده که خداوند بنی آدم را مخاطب کرده فرمود:«ای فرزند آدم هر روزی که بر تو می گذرد روزی تو می رسد و در عین حال تو محزون و غمگینی. ولی از اینکه یک روز از عمرت کم می شود، باکی نداری، مقدار روزی که خداوند می رساند برای تو کافی است ولیکن تو بیشتر از آن می خواهی، در صورتی که بیشتر از آن موجب طغیان و سرکشی تو می شود.»
در مقامات دنیوی هم ممکن است همین گونه باشد، مثلا خداوند می داند که اگر فلان پست یا مقام کشوری یا لشگری را به فلان بنده اش بدهد او مغرور می شود و از جاده و صراط مستقیم خارج می شود و ممکن است سر به طغیان و جنایت بگذارد و خود و دیگران را به هلاکت برساند. از این جهت خداوند او را از این مقام محروم می نماید. و این از الطاف الهی است نسبت به بندگانی است که آنها را دوست دارد و نمی خواهد در گناه بیفتند. و اگر می بینیم بعضی ها به مقام دنیوی می رسند و بعد هم فساد می نمایند این در حقیقت مکر الهی است اینها انسانهای ناپاکی هستند که به این وسیله بر گناهان خودشان می افزایند و خود را به جهنم می فرستند.
پی نوشت:
آثار گناهان، ص۶۶.
منبع:افکار
211008
