لعن پیامبران بر قاتل حسین(ع)
اوّلین کسى که قاتل حضرت حسین بن على علیهما السّلام را لعن نمود حضرت ابراهیم خلیل الرحمن بود.
عقیق: ابو الحسین محمّد بن عبد اللَّه بن علىّ الناقد مى گوید:
کسى از کعب شنیده بود گفت: اوّلین کسى که قاتل حضرت حسین بن على علیهما السّلام را لعن نمود حضرت ابراهیم خلیل الرحمن بود، آن جناب قاتل حضرت سیّد الشهداء را لعن نمود و به فرزندانشان نیز امر فرمودند که چنین نمایند و از آنها عهد و پیمان گرفت بر آن و سپس حضرت موسى بن عمران قاتل آن جناب را لعن کرد و امّتش را به آن مأمور ساخت پس از ایشان حضرت داود قاتل آن حضرت را لعن کرده و به بنى اسرائیل امر نمود که ایشان نیز لعن کنند و سپس حضرت عیسى به آن مبادرت نمود و بیشترین گفتار آن حضرت این بود که اى بنى اسرائیل قاتل حسین بن على علیهما السّلام را لعنت کنید و اگر زمان آن حضرت را درک نمودید مبادا او را تنها گذارده و در رکابش حاضر نشوید زیرا کسى که با آن جناب شهید شود همچون شهید با انبیاء است، او روى آورنده است نه پشت کننده، گویا به جایگاه او نظر کرده و آن را مى بینم، و نیست پیغمبرى مگر آنکه کربلاء را زیارت کرده و بر آن ایستاده و گفته است:
تو جایگاهى پرخیر بوده، در تو ماه درخشنده و نور افشان دفن مى گردد.
پی نوشت:
کامل الزیارات / ترجمه ذهنى تهرانى، ص:2098
منبع:روضه
کسى از کعب شنیده بود گفت: اوّلین کسى که قاتل حضرت حسین بن على علیهما السّلام را لعن نمود حضرت ابراهیم خلیل الرحمن بود، آن جناب قاتل حضرت سیّد الشهداء را لعن نمود و به فرزندانشان نیز امر فرمودند که چنین نمایند و از آنها عهد و پیمان گرفت بر آن و سپس حضرت موسى بن عمران قاتل آن جناب را لعن کرد و امّتش را به آن مأمور ساخت پس از ایشان حضرت داود قاتل آن حضرت را لعن کرده و به بنى اسرائیل امر نمود که ایشان نیز لعن کنند و سپس حضرت عیسى به آن مبادرت نمود و بیشترین گفتار آن حضرت این بود که اى بنى اسرائیل قاتل حسین بن على علیهما السّلام را لعنت کنید و اگر زمان آن حضرت را درک نمودید مبادا او را تنها گذارده و در رکابش حاضر نشوید زیرا کسى که با آن جناب شهید شود همچون شهید با انبیاء است، او روى آورنده است نه پشت کننده، گویا به جایگاه او نظر کرده و آن را مى بینم، و نیست پیغمبرى مگر آنکه کربلاء را زیارت کرده و بر آن ایستاده و گفته است:
تو جایگاهى پرخیر بوده، در تو ماه درخشنده و نور افشان دفن مى گردد.
پی نوشت:
کامل الزیارات / ترجمه ذهنى تهرانى، ص:2098
منبع:روضه
