عقیق: اگر اشکی که ما برای سیدالشهداء(ع) می ریزیم، درمسیر هماهنگی روح ما باشد، پرواز کوچکی است که روح ما با روح حسینی می کند. اگر ذره ای از همت او، ذره ای از غیرت او، ذره‌ای از حریت او، ذره ای از ایمان او، ذره ای از تقوای او، ذره ای از توحید او در ما بتابد و چنین اشکی از چشم ما جاری شود، آن اشک بی نهایت قیمت دارد.

ثواب اشک ریختن بر کشته اشک

ویژگیها و صفات اشکهای جاری شده در عزای اباعبدالله الحسین(ع) بسیار است ک ما در اینجا به پنج مورد آن که از روایات بدست آمده، می پردازیم.

1_ محبوب ترین قطرات اشک در نزد باری تعالی است.

2_ خاموش کننده خشم و غضب الهی است، بگونه ای که هر قطره آن اگر برروی آتش جهنم فرو ریزد، آتش سوزان آن را خاموش می سازد.

3_ فرشتگان الهی، قطرات ریخته شده در سوگ امام حسین(ع) را دریافت و در شیشه ای جمع آوری می کنند.

در بخش های گذشته  میزان ارزشمندی و ویژگی های گریه آگاهانه برای امام حسین(ع) بیان شد و نیز گفته شد با وجود معلوم بودن پاداش هر عملی، اما پاداش عظیم سوگواری و گریه بر آن حضرت غیر قابل وصف خواهد بود. البته این مقدار از پاداش برای گریستن جای شگفتی ندارد. زیرا در حقیقت چنین پاداشی در مقابل آن قطرات ریخته شده نیست، بلکه چنین اجر و پاداشی از جهت بخشش و عطای سخاوتمندانه آن حضرت و در برابر فداکاری و ایثار و جهاد بی نظیر او در راه خداست.

در زندگی پادشاهان سخاوتمند بسیار شنیده اید که در برابر خدمات ناچیز و یا سرودن قصاید و اشعار ستایش آمیز به بذل و بخشش های شگفت آوری دست می زدند. از جمله مَعنِ بن زائده به شاعری که تنها یک بیت شعر در مدح او سروده بود،مبلغ یک صدهزار درهم بخشید. سپس آن مبلغ را تا روز چهارم به چهار برابر افزایش داد. شاعر از ترس پشیمان شدن شاه از این همه بخشش، از شهر گریخت. شاه گفت: اگر او می ماند، در بخشش او ممکن بود تمام موجودی خزانه ام را نیز بپردازم.» اگر شاه تمام دارایی خزانه کشورش را در مقابل یک بیت شعر می پرداخت، او می ماند و یک بیت شعر بجا مانده، که تنها نشان از مدح زبانی دارد. پس چگونه آنکه صاحب خزائن بی پایان و زوال ناپذیر است، درمقابل آن همه ایثارگری و جانفشانیهای حسین بن علی(ع) و دادن سر و بدن و اعضاء و فرزند و خاندان و یاران ... کریمانه نبخشید؟

آری! وقتی که زنی همچون خالصه تمام اموال و عزیزترین دارائی خود را برای تبدیل یک حرف، آنچنان عطائی می بخشد، باید دید که بخشش آفریدگار آسمانها و زمین که بخشنده ترین بخشندگان و خالق جود و کرم است، درمقابل بخشش حسین بن علی(ع) که از سر و جان می گذرد و اموال و همسر و فرزند و خاندان و یاران همه و همه را در طبق اخلاص نهاده و در راه او ایثار می کند و برای انجام چنین فرمانی، خود و خاندانش را آماج طوفان بلاها قرار می دهد، چگونه تقدیر می کند؟

بنابراین جود و بخشش الهی برای سوگواران امام حسین(ع) جای شگفتی و تعجبی باقی نمی گذارد. زیرا این تعجب موجب بخل ورزیدن به خدای بخشاینده و آزردن قلب با صفای زهرای بتول(س) است. پاداش های وعده داده شده در روایات به سوگوارانش، نوعی تجلیل از فداکاریهای امام حسین(ع) و پاداش سوگواران و گریه آنان است.

در آن لحظه که قلب شما به یاد تشنگی و جان دادن آن حضرت متأثر می گردد و اشک هایتان جاری می شود، پاداشی که برایتان نوشته می شود، در مقابل پاره پاره شدن جگر و مجروح شدن زبان و پژمرده شدن لبهای آن حضرت است که دنیا در نظرشان تیره و تار می نمود. از همه بیشتر شماتت دشمنان، ایشان را دل سوخته و آزده خاطر می ساخت که با جسارت و بی شرمی می گفتند: آب به تو نخواهیم داد تا وارد دوزخ شوی و از آب جوشان آنجا بیاشامی.»

 و نیز هنگامی که قلب شما برای زخمهای وارده بر ایشان، جریحه دار می گردد و اشک در جشمانتان حلقه می زند، اجر و پاداش آن برای تحمل زخمهایی است که پی در پی بر سراسر وجودش فرود می آمد، چنانکه تنها روی بدن مقدسش بیش از چهار هزار زخم تیر و هفتاد و چهار نیزه و هفتاد زخم شمشیر وارد آمده بود. اگر چنین زخم هایی را بر روی بدن آن حضرت در نظر بگیریم، با مشاهده این صحنه به جای اشک، باید خون گریست.

هرگاه قلب شما بر چگونگی شهادت بردبارانه آن حضرت متأثر شود و اشک ها از دیده فرو ریزد، پاداشی که برای شما مقرر می شود، نه از جهت اشک و سوز دل شماست و نه تنها از جهت بریده شدن سر مقدس آن حضرت و چگونگی شهادت اوست، بلکه بدان سبب است که در اوج وارد آمدن ضربات بی امان شمشیرها و دست و پا زدن ها در دریای خون و در حال نیایش با خدا، سر مقدسش را از بدن جدا ساختند و فاجعه ای را پدید آوردند که دردناک تر از آن در آسمانها و زمین وجود نداشت.

کد خبرنگار:211001