عقیق: بعد از ابلاغ عمومی نبا عظیم توسط حضرت رسول الله (صلی الله علیه و آله) در روز غدیر و بیعت مردم با امیرالمومنین (علیه السلام)، امام جعفر صادق (علیه السلام) میفرماید:
سخن پیامبر (صلی الله علیه و آله) بر سر زبان ها افتاد و به نعمان فهری رسید. نعمان شترش را پالان کرد و بر آن سوار شد. آنگاه به نزد پیامبر (صلی الله علیه و آله) آمد و سلام کرد.
پیامبر (صلی الله علیه و آله) نیز پاسخ سلام او را داد. نعمان گفت: ای محمد! ما را دعوت کردی که "لا إله إلّا الله" بگوییم، ما اجابت کردیم، آنگاه از ما خواستی به نبوت تو ایمان بیاوریم و ما نیز با وجود برخی تردیدها، ایمان آوردیم. آنگاه ما را به نماز دعوت نمودی و ما به دعوت تو لبیک گفتیم. سپس ما را به روزه داری فرا خواندی و این کار را انجام دادیم؛ بعد از آن ما را به حج دعوت نمودی و آنگونه که تو می خواستی انجام دادیم. آنگاه گفتی هر کدام از شما دویست درهم کسب کند، باید همه ساله، خمس آن را بدهد، ما نیز این فرمان تو را اجرا کردیم.
اکنون پسر عمویت را برگزیده ای و او را مهتر ما قرار داده ای و می گویی: "هر که من مولای اویم علی مولای اوست؟ خدایا دوست داران او را دوست و دشمنانش را دشمن بدار. خداوندا! هر که علی را یاری کند یاریش کن و هر که او را تنها گذارد تنهایش گذار." آیا این سخنان از جانب توست یا از جانب خدا؟
پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) سه بار فرمود: بل عن الله؛ قطعا از جانب خداست.
در این هنگام نعمان فهری به حالت خشم، برخاست و گفت: خداوندا! اگر گفته های محمد (صلی الله علیه و آله)، حق است، بارانی از سنگ آسمانی بر ما ببار تا بلایی برای نسل کنونی و آیه ای برای نسل های بعدی ما باشد و اگر این سخنان محمد (صلی الله علیه و آله) دروغ است بلایت را بر او نازل کن.
آنگاه به شترش نهیب زد و زانو بند آن را باز کرد. سپس بر آن سوار شد و رفت. هنگامی که از آن دشت پهناور بیرون می رفت خدای تعالی از آسمان سنگی بر سرش فرو فرستاد؛ به گونه ای که پس از اصابت به سر نعمان سنگ از پشتش بیرون زد و او را به هلاکت رساند.
در این هنگام خدای تعالی این آیه ها را درباره ی نعمان فهری نازل کرد: سأل سائل بعذاب واقع للكافرین لیس له دافع من اللّه ذی المعارج پرسنده ای عذاب حتمی درخواست کرد؛ عذابی که بر کافران است و هیچ دفع کننده ای ندارد؛ این عذاب از خدای صاحب آسمانهاست. معارج/1-3.
پی نوشت:
بحارالانوار:175/37
منبع:جام
211008
