عقیق:در این باره روایت شده است که امام رضا (عَلیه السَلام) بیان داشته اند: نماز، اقرار به ربوبیت خداوند عزوجل است و نفی شریک از او و ایستادن در برابر خداوند جبار، جل جلاله، با خواری و مسکنت و خضوع و اعتراف به عظمت او و طلب بخشش گناهان گذشته است. نماز موجب می شود که بنده به یاد خدا باشد و او را فراموش نکند و به ناسپاسی و گردنکشی دجار نشود و خاشع و فروتن باشد و راغب و طالب زیادتی در دین و دنیا باشد. علاوه بر این ها، نماز موجب می شود که انسان از گناه بازایستد و شب و روز پیوسته به یاد خداوند عزوجل باشد، تا این که مبادا انسان، سرور و مدیر و آفریننده خویش را فراموش کند و بر اثر آن، به گردنکشی و طغیان و نافرمانی روی آورد. یاد کردن بنده از خداوندگارش و ایستادنش در آستان او، وی را از معاصی بازمی دارد و از هر گونه فساد جلوگیری می کند.

پی نوشت ها:
1- شیخ صدوق. علل الشرایع: 317.
2- محسن عقیل. برگزیده ای از سخنان گهربار امام رضا (ع): 273.

منبع:قدس

211008