*هر کسی یک قضا و قدری دارد و آن قضا و قدر انسان را به آرزوهایی می‌کشاند. حالا این آرزوها یا زمینه ای دنیایی دارد و یا زمینه اخروی و باید بر روی آن کار کرد چرا که آرزوی دنیوی زودتر به دست می‌آید و زودتر پابند ما می‌شود ولی از همین آرزوها و در کنار آنها باید خرج آخرتمان در بیاید.

*همانطور که حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام در ادامه دعای عرفه می‌فرماید هوای نفس بندهای شهوت را بر من نهاده و من را اسیر خود کرده پس آرزوها بیشترشان اذیت کننده هستند و هر کس آرزوی کمتری داشته باشد به همان نسبت شهواتش کمتر می‌شود. الان کمتر کسی پیدا می‌شود که آرزوهایش او را اذیت نکرده باشد البته یک جاهایی هم خوب است مثلاً آرزو داری کربلا بروی، آرزو داری مداح خوبی بشوی و بهترین اشعار را بخوانی ، آرزو داری در همین مجالس باشی ، هر چند این آرزوها هم مقداری انسان را در وظایفش کور می‌کند. لذا می‌بینی در خواندن، شهوت به سراغت می‌آید و یا برای آمدن به مجالس و حتی اینجا که برای شب زنده داری می‌آیی و یا حتی کربلا که من می‌روم با شهوت می‌روم ، شهوت خواندن ، شهوت عبادت، شهوت شُهرت و... حتی معلوم نیست برای خود عبادت به اینجا آمده باشیم. مگر کسی که از قبل بر روی خودش کار کرده باشد و در انتهای این آرزویش خدا باشد. ما درماه رمضان می‌خوانیم " یا مُنْتَهَی رَغْبَةِ الرَّاغِبِینَ " لذا بعد از هر آرزویی هیچ توقع دیگری نداریم ، ولی پا بند قضا و قدر خود هستیم ، یعنی یک عمر دعای کمیل می‌آیی ولی هر دفعه گفتی اگر این جلسه نروم مردم چه می‌گویند؟! اگر این هفته بروم و فلانی نیاید چه می‌شود ؟! این معلوم می‌شود برای کمیل نیامده ، آمده ببیند چه خبر است! حاجی چه می‌گوید! معلوم می‌شود انتهای آرزوها خدا نیست.

 " إِنَّ الْهَوَى بِوَثَائِقِ الشَّهْوَةِ أَسَرَنِی " ( دعای عرفه ) من اسیر شهوات شدم ، در انتها معلوم است ، این آدم فکرش این است مثل یک گاری خود را پر کند تا بتواند بار خود را جای دیگری خالی کند وبگوید فلانی این را گفت ، انگار کسی فکر عوض شدن ندارد!

*بعد حضرت می‌فرمایند " فَکُنْ أَنْتَ النَّصِیرَ لِی حَتَّى تَنْصُرَنِی وَتَنْصُرَ بِی " تو مرا به مُرادم برسان و کمکم کن تا به وسیله تو به پیروزی برسم و بی نیاز شوم، اصلاً ببین این عبادتی است مستحبی بعد از نماز شب خواندن ، این شب زنده داری ما برای این نیست تا مجوزی باشد برای اینکه هر چه می‌خواهی بگویی، محلی شود تا تو از اشتباه و گناه انسانی به اشتباه و گناه بزرگتری بیافتی، این دعا را امیرالمومنین(ع)خواندند تا صدایشان به عرش برسد آیا حرفها و گفته‌ها و رفتار ما مناسب عرش است؟! ما برای تغییر و رسیدن آماده هستیم؟ آماده امتحانات الهی هستیم؟ آماده شنیدن پیام این دعا هستیم ؟ آیا می‌بینیم این مردگان زیر پایمان به ما چه می‌گویند؟ بیایم جلوه مسلمانی را رعایت کنیم " یَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى یَدَیْهِ " ( 27 فرقان ) انسان کافرچنان از ترس و فشار قیامت به خود می‌پیچد و انگشت می‌گزد که بعضی روایات می‌گویند تا مچ دست را می‌کند. اینطوری می‌توانیم با دلی آرام برسیم به موت و انقطاع از دنیا! یا هنوز در فکر این هستیم که آیا جواب سلام ما را داد؟ چرا با من این طوری برخوردکرد چرا آنطور برخورد کرد؟ ما اسیر نفس و شهوت هستیم و اگر خدا به ما کمک نکند قطعاً شیطان پیروز می‌شود و این همان چیزی است که شیطان قسم خورده بیایید ما قسم شیطان را بشکنیم، امیرالمومنین(ع)می‌فرمایند شیطان از نزدیک‌ترین کمینگاه به تو حمله می‌کند حالا این کمین گاه چشم توست گوش توست یا دل تو!

*این هفته را کی باخته؟ کی مال از دست داده؟ وقتی می‌گویی الهی العفو یعنی مال باخته ای یعنی سرمایه ای را که خدا به تو داده از دست دادی یعنی دراین هفته گذشته ، میلاد حضرت معصومه سلام الله علیها را درک نکردی این کنز مخفی حضرت رضا علیه السلام را نشناختی، اگر بگویم برای هدایت من و تو متولد شده خیلی وظیفه مان سخت می‌شود.

جوانی و عمر گذشت حاصل عمرمان چه بوده ؟چه بدست آوردیم و چه از دست دادیم؟

هیهات که بُرد باد صبا هستی مرا /  پژمرده کرد صورت اَرغوانی مرا

*از کمیل و شب زنده داری باید لذت ببریم شما اگر همان نزدیک اذان بلند شوید و یا الله بگویید کفایتش از این بیشتر است ، تو به خیالت من چند سال دیگر می‌توانم بخوانم این یک تلنگری است که اباعبدالله (ع)برای ما می‌زند و به خدا بیان می‌دارد " اَنْتَ الَّذى اَشْرَقْتَ الاَنْوارَ فى قُلُوبِ اَوْلِیآئِکَ " تو هستی که تائید می‌کنی انوار معرفت را به قلوب اولیاء خود، اگر تو نباشی و نخواهی هیچ اتفاقی نمی‌افتد حالا تمام موفقیت‌ها هم پیش بیاید مثلاً غزه در جنگ پیروز شود تا وقتی اینها به امیرالمومنین(ع) روی نیاورند هیچ اتفاقی نمی‌افتد شعار ما زنده باد غزه است ولی خودشان هم به دنبال زندگی واقعی هستند آیا اینها حضرت معصومه(س) را در زندگی خود درک کرده اند؟ آیا به درکی از امام رضا علیه السلام رسیده اند؟  وقتی درِ خانه کریم می‌روی اگر چیزی هم داری نباید به آن توجه داشته باشی " اَشْرَقْتَ الاَنْوارَ فى قُلُوبِ اَوْلِیآئِکَ حَتّى عَرَفُوکَ وَوَحَّدوکَ " شما هستید که اگر نخواهید ما نه شناختی به دست می‌آوریم و نه توحیدی پیدا می‌کنیم. تا نور خدا نباشد هیچ چیزی به دست نمی‌آوری، غفلت ما بیشتر از دانایی مان است، شدیم یک دایرة المعارف فساد! امشب بیاییم از این دانسته‌ها و ندانسته‌ها توبه کنیم ، معرفت به فساد و گناه ما بیشتر است. خدایا این مال باخته‌ها و جاهل هایی که آمدند در خانه ات می‌بینی ؟

*خدایا ما بر نفس خودمان بدون کمک تو و نور تو نمی‌توانیم پیروز شویم. دیگر پیروزی‌ها که جای خود دارد ، کتابی از مناجات‌های امام خمینی رحمة الله علیه جمع آوری شده که می‌فرماید " خدایا ما در این خودپرستی و خود بینی وشهوات داریم نابود می‌شویم شیطان بر ما سلطنت می‌کند من به پناهت آمدم تو نمی‌توانی مرا نجاتم دهی! ؟"

*در دعای حزین که وارد است در اواخر مفاتیح برای بعد از نماز شب،البته آن مفاتیح هایی که دعای حاشیه را در آخر نوشته است در آنجا می‌فرماید:" خدایا! توبه سَحَره ای که در مقابل موسی ایستادند را قبول کردی ! توبه من را هم قبول نماازشوکت وعظمتت کم نمی‌شود.مسیربندگی سخت است بایدپناه ببریم.باید بنده یک ناله ای بزندبگویدمن هم اینجا هستم.هرکس دراین دنیا گرفتاریک چیزی است .اگر با شوق آمدیم برای مناجات نیمه شب یک چیزی به ما می‌دهند یک مقدار شوق به نماز و عبادت داشته باشیم.