عقیق:امام رضا(ع) به نماز اول وقت اهتمام ویژه داشتند و همواره توصیه می کردند که چیزی شما را از نماز اول وقت باز ندارد.
در یکی از مباحثات ایشان با عمران صائبی، دانشمند معروف بحث به جای حساسی رسیده بود که ناگاه حضرت رضا(ع) از جای برخاستند و به مامون فرمودند: "وقت نماز است." عمران گفت: قلبم نرم و آماده شده پاسخ مرا قطع نکن. حضرت(ع) فرمودند: "نماز می خوانم و باز می گردم."
از ایشان نقل شده: موقع اشتغال به کسب و کار و تجارت، هر گاه نماز فرا رسید مراقب باش کسب و کار و تجارت تو را مشغول به خود نکند و از ادای نماز در اول وقت باز نمانی. همانا خداوند تبارک و تعالی گروهی که وقت نماز را رعایت می کنند توصیف نموده و مورد ستایش قرار داده است در این آیه شریفه که می فرماید: "رِجَالٌ لَّا تُلْهِیهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَیْعٌ عَن ذِکْرِ اللَّهِ" (نور، 37) پاک مردانی هستند که هیچ گاه کار و کسب و تجارت، آنها را از یاد خدا غافل نمی سازد. این گروه کسانی هستند که هر گاه وقت نماز می رسد کار و تجارت خود را رها کرده برای اقامه فریضه نماز گام برمی دارند و حرکت می کنند، البته پاداش این گروه از کسانی که به کاری مشغول نیستند و در اول وقت به نماز حاضر می شوند، بیشتر است.
ابراهیم بن موسی القزار می گوید: امام رضا (ع) برای استقبال از بعضی از طالبان خارج شدند در حالی که من و عده ای از یاران همراه ایشان بودیم. وقت نماز فرا رسید. قصری در آن حوالی بود. امام (ع) با یاران به سوی آن رفتند و در کنار سنگ بزرگی ایستادند. سپس به من فرمودند: اذان بگو.
عرض کردم: منتظر رسیدن و ملحق شدن بعضی از یاران هستیم که بیایند.
حضرت (ع) فرمودند: "خدا تو را بیامرزد نماز را از اول وقت بدون عذر به تاخیر نینداز بر تو باد خواندن نماز در اول وقت."
راوی گفت: پس اذان گفتیم و نماز خواندیم.

پی نوشت ها:
1- میزان الحکمه، ج 1
2- بحارالانوار، ج 83
منبع:قدس

211008