عقیق:به نام او و برای او
خدا مال همه است. مال من، مال شما، مال یکایک ما و شما.
خدا به تعداد آدم‌ها در زمین شعبه دارد.
خدا تنها دارایی است که فقیران بیشتر از ثروت‌اندوزان دارند.
خدا تنها روزنه امیدی است که هیچگاه بسته نمی‌شود.
خدا تنها کسی است که با دهان بسته هم می‌توان صدایش کرد و با پای شکسته هم می‌توان سراغش رفت.
خدا تنها معشوقی است که به عاشقان خود عشق می‌ورزد.
خدا تنها خریداری است که اجناس شکسته را بهتر برمی‌دارد و بیشتر می‌خرد.
خدا تنها دادستانی است که راه‌های فرار را نشان خلافکار می‌دهد و کلید زندان را در جیب مجرم می‌گذارد و چشمش را بر خطای گناهکار می‌بندد.
خدا تنها کسی است که علی رغم دانستن، چشم می‌پوشد و در عین توانستن، درمی‌گذرد و می‌بخشد.
خدا تنها پادشاهی است که ملاقاتش نیاز به وقت قبلی ندارد.
خدا تنها متعهدی است که اگر امانت وجودت را به دستش بسپارس بهتر از خودت مراقبت و محافظش مس‌کند و بیشترین سود را نصیبت می‌سازد.
خدا تنها کسی است که اگر به سمتش راه بروی، به سمت تو می‌دود.
خدا تنها کسی است که اگر از تو محبت ببیند، زیر دینت نمی‌ماند و با قدردانی شگفت و بی‌نظیرشتو را شرمنده می‌گرداند.
خدا تنها کسی است که وقتی همه رفتند، می‌ماند و وقتی همه پشت کردند، آغوش می‌گشاید و وقتی همه تنهایت گذاشتند، محرمت می‌شود.
خدا تنها حاکم مقتدری است که برای بخشیدن گناهکار، هزاران بهانه می‌تراشد.
هزاران وسیله می‌سازد و انواع عذرها و بهانه‌ها را به دست خطاکار می‌دهد تا تبرئه‌اش کند.
***
و ماه رمضان یکی از این بهانه‌ها و وسیله‌هاست و از مهمترین و موثرترین و کارسازترین آنها...
ماه رمضان، مهلت یا وقت اضافه‌ای است که خدا برای غفلت‌زده‌ها و در راه مانده‌ها و دیر رسیده‌ها فراهم می‌کند.
ماه رمضان، مهمانی دیار عالی است که خدا کارت دعوتش را برای همه مردم، از کوچک، بزرگ و پیر و جوان، و عابد و عاصی، و صالح و طالح برای ورود به خانه و مهمانخانه‌اش برمی‌دارد.
اما این همه‌ خوبی‌هایی که خدا در این ماه به ما عنایت کرده نیست، بلکه شب‌های قدر را فرصتی مافوق همه فرصت‌ها در اختیار ما گذاشته تا بندگی حقیقی، عشق به معشوق ازلی و بهشتی شدن را در دل شب تجربه کنیم و برای خدای مهربان بنده اعاشقی باشیم.

منبع:قدس

211008