عقیق: به نقل از تبیان، «جعفر بن ابراهیم» از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است که فرمود:

»اربعة لا یستجاب لهم دعوة: رجل جالس فی بیته یقول :اللّهمّ ارزقنى ،فیقال له :الم امرک فی الطّلب؟ و رجل کانت له امرأة فاجرة فدعا علیها ،فیقال له :الم اجعل امرها الیک ؟و رجل کان له مال فافسده ،فیقول :اللّهمّ ارزقنى ،فیقال له :الم امرک بالاقتصاد». یعنى: «چهار گروه ‏اند که دعایشان مستجاب نیست:

اوّل:
کسى که در خانه‏اش می‏نشیند و می‏گوید :خدایا به من روزى بده ،به او گفته می‏شود :مگر من به تو دستور ندادم که به دنبال روزى بروى ؟

دوّم:
مردى که زن بدکاره‏ اى دارد و بر او نفرین میکند، به چنین فردى گفته می‏شود :مگر زمام کار او (طلاق یا نگهداریش) به دست تو نیست؟

سوّم:
مردى که مالى دارد و آن را تباه کرده سپس میگوید :خدایا به من روزى بده ،به او گفته می‏شود: مگر به تو فرمان ندادم که میانه روى پیشه کنى ؟.«
سپس حضرت این آیه را تلاوت فرمود :

وَ الَّذِینَ إِذََا أَنْفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَ لَمْ یَقْتُرُوا وَ کََانَ بَیْنَ ذََلِکَ قَوََاماً.

یعنى :«کسانى که در مخارجشان اسراف نمیکنند و تنگ هم نمی‏گیرند بلکه میان این دو ،راه اعتدال را می‏پیمایند«.

»و رجل کان له مال فادانه رجلا و لم یشهد علیه فجحده ،فیقال له :أ لم آمرک بالاشهاد ؟.

چهارم:
کسى که مالى داشت و به فردى قرض داد ،ولى در این قرض دادن ،شاهدى نگرفت ،آن بدهکار هم این قضیه را انکار نمود ،به این فرد گفته میشود : مگر به تو نگفتم که به هنگام قرض دادن شاهد بگیر؟«

پنجمین این افراد در روایت «ولید بن صبیح » آمده است که :

»و رجل یدعو على جاره و قد جعل اللََّه له السّبیل الى ان یتحوّل عن جواره ببیع داره«.

یعنى: «پنجم مردى که بر همسایه‏اش نفرین میکند در حالى که خداوند متعال راهش را باز گذاشته که خانه‏اش را بفروشد و از آنجا کوچ کند«.