عقیق:

و رضا و انقياد موجب گشايش و وسع و بهجت است، و اين حالت فتح قلب است.

و اعراض از خدا و اشتغال به غير او سبب خفض و سقوط و محبوبيت است، و اين حالت خفض و جر است.
و غفلت و جهالت ملازم با وقف و قساوت و محجوبيت است، و اين حالت وقف و سكون قلب است.

پس شخص سالك بايد متوجه باشد كه، ذكر خدا (ذكر لفظى و ذكر قلبى) يگانه وسيله ترقى و تعالى نفس انسانى از آلودگيهاى طبيعت و تاريكي هاى غفلت است، و به اين‏ وسيله (مخصوصا ذكر و ياد قلبى و توجه دائمى به سوى پروردگار جهان) مى‏ تواند خود را از گرداب و امواج خطرناك زندگى مادى نجات بدهد. و چون به ساحل نجات رسيد، براى گشايش ابواب فيض و رحمت غيبى، و درك انوار الهى، مى‏ بايد حالت رضا و تسليم را در مقابل اوامر تشريعى و تكوينى خداوند متعال به خود گرفته، و به اين وسيله حجابهاى دل را بر كنار كرده، و موانع ديد و پرده‏ هاى ارتباط را بر طرف سازد.