عقیق: عیسی(ع) برای رهانیدن مادر از بار تهمتی که قوم مریم(س) متوجه او کردند به اذن خداوند رحیم در آغوش مادرش زبان گشود و گفت: «قَالَ إِنِّی عَبْدُ اللَّهِ آتَانِیَ الْکِتَابَ وَ جَعَلَنِی نَبِیًّا(30) وَ جَعَلَنِی مُبَارَکًا أَیْنَ مَا کُنتُ وَ أَوْصَانِی بِالصَّلَاةِ وَ الزَّکَاةِ مَا دُمْتُ حَیًّا(31) وَ بَرًّا بِوَالِدَتِی وَ لَمْ یَجْعَلْنِی جَبَّارًا شَقِیًّا(32)؛ [کودک] گفت منم بنده خدا به من کتاب داده و مرا پیامبر قرار داده است(30) و هر جا که باشم مرا با برکت ‏ساخته و تا زنده‌‏ام به نماز و زکات سفارش کرده است(31) و مرا نسبت به مادرم نیکوکار کرده و زورگو و نافرمانم نگردانیده است(32)» و پس از آن درود فرستاد بر خود روزی که زاده شد و روزی که می‌میرد و روزی که دوباره برانگیخته خواهد شد.

همانگونه که در آیات فوق که مشتمل بر آیات 30 تا 33 سوره مبارکه «مریم»(س (است مشاهده می‌کنید؛ حضرت عیسی(ع) این پیامبر بزرگ الهی «بندگی خدا»، «اعطای کتاب آسمانی»، «نبوت» و «با برکت بودن» را از مواهب خدادادی نسبت به خود معرفی می‌کند و پس از اینکه به سفارش خداوند به او نسبت به نماز و زکات اشاره می‌کند؛ نیکوکاری نسبت به مادرش را از دیگر مواهب خداوند به خود اعلام می‌دارد.

در ادامه این روایت زیبای قرآن کریم را با صدای جذاب عبدالباسط در تلاوت وی از آیات 1 تا 36 سوره مبارکه «مریم» بشنوید؛ (داستان ولادت و سخن گفتن حضرت مسیح(ع) از دقیقه 22 فایل صوتی(

نیکی به مادر هدیه‌ای الهی و افتخار است

آیت‌الله العظمی «ناصر مکارم شیرازی» در تفسیر شریف نمونه در توضیحی درباره این آیه می‌نویسد: گر چه حضرت مسیح علیه‌السلام به فرمان نافذ پروردگار از مادر بدون پدر تولد یافت، اما همین اندازه که در آیه فوق از زبان او مى‌خوانیم که در مقام بر شمردن افتخارات خود، نیکوکارى نسبت به مادر را ذکر مى‌کند دلیل روشنى بر اهمیت مقام مادر است.

ضمناً نشان مى‌دهد این نوزاد که طبق یک اعجاز به سخن در آمد از این واقعیت آگاه بود که او یک فرزند نمونه در میان انسان‌ها است که تنها از مادر بدون دخالت پدر تولد یافته است.

به هر حال گرچه در جهان امروز درباره مقام مادر سخن بسیار گفته مى‌شود و حتى روزى را به نام «روز مادر» اختصاص داده‌اند، اما متأسفانه وضع تمدن ماشینى چنان است که رابطه پدران و مادران را از فرزندان خیلى زود قطع مى‌کند آن چنان که کمتر روابط عاطفى بعد از بزرگ شدن در میان آنها دیده مى‌شود.

در اسلام روایات شگفت‌انگیزى در این زمینه داریم که اهمیت فوق العاده مقام مادر را به مسلمانان توصیه مى کند، تا در عمل ـ نه تنها در سخن ـ در این باره بکوشند.

نیکی به مادر در اولویت نیکی به والدین

در حدیثى از امام صادق علیه‌السلام مى‌خوانیم؛ مردى نزد پیامبرصلى‌الله علیه و آله آمد و عرض کرد: «یا رَسُولَ اللّهِ مَنْ أَبَرُّ؟ قالَ أُمَّکَ، قالَ ثُمَّ مَنْ؟ قالَ أُمَّکَ، قالَ ثُمَّ مَنْ؟ قالَ أُمَّکَ! قالَ ثُمَّ مَنْ؟ قالَ أَباکَ!؛ اى پیامبر! به چه کسى نیکوئى کنم؟ فرمود: به مادرت، عرض کرد بعد از او به چه کسى؟ فرمود: به مادرت، بار سوم عرض کرد بعد از او به چه کسى؟ فرمود: به مادرت، در چهارمین بار که این سؤال را تکرار کرد، فرمود: به پدرت«.

بهشت زیر پای مادرت است

در حدیث دیگرى مى خوانیم؛ جوانى نزد پیامبر صلى‌الله علیه و آله براى شرکت در جهاد (آنجا که جهاد واجب عینى نبود) آمد، پیامبر صلى‌الله علیه و آله فرمود: أَلَکَ ‌والِدَةٌ؟ قالَ: نَعَمْ قالَ: فَالْزَمْها فَإِنَّ الْجَنَّةَ تَحْتَ قَدَمِها؛ «آیا مادرى دارى عرض کرد آرى، فرمود: در خدمت مادر باش که بهشت زیر پاى مادر است«.

بدون شک، اگر زحمات فراوانى را که مادر از هنگام حمل، تا وضع حمل، و دوران شیرخوارى و تا زمان بزرگ شدن او تحمل مى‌کند، رنج ها، تعب‌ها، بیدارى‌ها، بیمارى‌ها و پرستارى‌ها را که او با آغوش باز در راه فرزند خود پذیراست در نظر بگیریم؛ خواهیم دید هر قدر انسان در این راه بکوشد باز هم در برابر حقوق مادر بدهکار است.

منبع:فارس