عقیق:امام صادق (ع) در این باره می فرمایند: اِنّ المُؤمِنَ لَیَزُورُ اَهلَه فَیَری ما یُحِبّ، وَ یُستَرُ عَنهُ مایَکرَهُ، وَ اِنّ الکافِر لَیَزُور اَهلَهُ فَیَری مایَکرَهُ وَ یُستَرُ عَنهُ ما یُحِبّ؛ همانا مؤمنی که از دنیا رفته به دیدار خانواده خود می آید، و خوبی ها و خوشی های خانواده اش را می بیند (و خوشحال می شود)، ولی کافر، تنها بدی ها و ناخشنودی ها را می نگرد و خوشی ها را نمی بیند (و غمگین می شود) و نیز آن حضرت فرموده اند: هیچ مؤمن و کافری (که از دنیا رفته) نیست مگر اینکه هنگام ظهر به دیدار خانواده خود می آید، و اگر مشاهده نمود که خانواده اش به انجام کارهای نیک، اشتغال دارند، سپاس و حمد خدای را بر این نعمت بجا می آورد، و وقتی کافر ببیند که افراد خانواده اش به انجام کارهای نیک اشتغال دارند، برای او موجب حسرت و ندامت خواهد شد.
علاوه بر این روایت شده است که اسحاق بن عمار می گوید: از امام کاظم (ع) پرسیدم: آیا میت افراد خانواده اش را دیدار می کند؟
امام کاظم (ع) فرمود: آری.

پرسیدم: در چه مقدار از زمان، دیدار می کنند؟
امام فرمود: فِی الجُمعَة وَ فِی الشّهرِ وَ فِی السَّنة عَلی قَدرِ مَنزِلَتِه؛ در هر جمعه، و در هر ماه، و در هر سال یک بار، به اندازه مقامی که آن مؤمن در پیشگاه خدا دارد.

پرسیدم: آن ها به چه شکلی به دیدار افراد خانواده خود می آیند؟
حضرت فرمود: فِی صُورَة طائرٍ لَطیفٍ یَسقُطُ عَلی جُدُرِهِم وَ یُشرِفُ عَلَیهِم، فَاِن رآهُم بِخَیرٍ فَرِحَ، وَ اِن رآهُم بِشَرٍّ وَ حاجَةٍ وَ حُزنٍ اِغتَمّ؛ به شکل پرنده لطیفی که خود را به دیوارها می زند، و بر آن ها اشراف پیدا می کند، پس اگر آن ها را (بازماندگانش را) در خیر و خوبی ببیند، خوشحال می شود، و اگر آن ها را در بدی و نیاز و اندوه مشاهده نماید، غمگین می گردد

پی نوشت ها:
1- فروع کافی، ج3: 230.
2- عالم برزح در چند قدمی ما: 129- 130.

منبع:قدس

211008