اَلَّذِين يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجاً وَهُم بِالاَْخِرَةِهُمْ كَفِرُونَ
كسانى كه (مردم را) از راه خدا باز مى دارند و مى كوشند تا آن را كج جلوه دهند، در حالى كه آنها خودشان به آخرت كافرند.
* دشمنان با شيوه هاى مختلف از راه خداوند جلوگيرى مى كنند، از جمله: بدعت، تهمت، تفسير به راءى، جعل حديث، ايجاد شبهه، ركود مساجد، كنار زدن اهل بيتِ رسول خدا عليهم السّلام، نهى از معروف، بهانه تراشى، ايجاد سرگرمى هاى ناسالم، مطرح كردن مسائل فرعى، شخصيّت تراشى، ترويج باطل، تحقير مؤمنان، تحريم مباحات، تشويق نابجا، تبليغ ناروا و بزرگ نشان دادن طاغوت‌ها و…

* از مصاديق بارز بستن راه خدا، بستن دَرِ خانه ى اولياى خدا و اهل بيت پيامبر عليهم السّلام و رهبران معصوم و عادل است.
* بستن راه خدا يا كج نشان دادن آن، ظلم است. (القوم الظالمين الذين يصدّون…)
* دشمن در مرحله ى اوّل راه را مى بندد و اگر نتوانست، مسير را منحرف مى كند. (يصدّون… و يبغونها عوجاً)
* تحريف معارف دينى و بد جلوه دادن دين، نوعى بستن راه خداست. (يصدّون… و يبغونها عوجاً)
* دين خدا هيچ گونه كجى و انحرافى ندارد و مخالفان، خود شبهه و انحراف درست مى كنند. (يبغونها عوجاً)
* ايمان نداشتن به آخرت مقدّمه ى هرگونه ظلمى است. (بالاخرة هم كافرون)

منبع:حج

211008