*در قسمت دوم دعای عرفه که سید بن طاووس بیان می کند، می گوید: خدا یا اگر من شایسته این هستم که با پستی  به در خانه شما آمده ام تو هم شایسته کرم هستی.

* معبودا قبل از اینکه ناتوان بشوم تو کمکم می کردی حالا میخواهی باور کنم که در ناتوانی و پیری دست من را نمیگیری.

*الهی زیبایی هایی که از من پدید آمده، مثلا من شده ام نوکر امام حسین، من آمده ام در خط الهی، اینها همه از فضل توست و من باید منت تو را بکشم.

*بعضی ها وقتی گناه می کنند نه تنها افسوس نمی خورند بلکه می گویند عجب کیفی داد، ولی شما چطور! شما وقتی پای مناجات اشک می ریزید می گوید عجب کیفی داشت.

*منت کشیدن را هم از خود خدا بخواهید، خیلی وقت ها در دلمان بدترین برخورد ها را با خدا داریم، اینها در کار ما گره می اندازد.

*اگر گناهی از ما سر زد خداوند به روی ما نمی آورد، ولی تا کمی در زندگی مان مشکل پیش می آید صدایمان بلند می شود که ای خدا چرا نگاهی به ما نمی کنی؟

*چگونه زیر پا بمانم در صورتی که اسم تو بر گردن من است، این مثل این است که بخواهند برای زن شوهر دار تصمیم گیری کنند، زن ناراحت میشود می گوید من شوهر دارم این هم سند آن است، گاهی وقتی در مناجات و روضه دستمان را بالا می آوریم تا سند بندگی خودمان را نشان دهیم.

*الهی انا الفقیر فی غنای، من در ثروتمند ترین حال به تو فقیر هستم، خدایا من چگونه تو را وسیله سازم که محال است پیرامون تو باشم؟ خدایا چیزی بر تو پوشیده نیست تو همه را میبینی.

*وقتی مریم علیها السلام از دنیا رفت عیسی سربه خاک مادرش گذاشت و بسیار گریه کرد، در همان حال خوابش برد و در عالم رویا به مادرش فرمود: مادر با این همه پاکی آرزویی نیز داری؟ فرمود: دلم میخواهد بیایم دنیا در شب های طولانی با خدا مناجات کنم و روزه دار باشم.