عقیق:محمّد
بن مروان مىگويد كه از امام صادق(ع) شنيدم كه مى فرمود:
رسول خدا(ص) آنقدر روزه(مستحبّى) مى گرفت تا آنجا كه گفته مى شد: افطار نمى كند! و افطار مى كرد تا
آنجا كه گفتند: روزه نمى گيرد؛ سپس يك روز، روزه مى گرفت و يك روز افطار مى
كرد؛ و بعد، روزهاى دوشنبه و پنجشنبه هر هفته را روزه دار بود، تا از آنهم منصرف
شد و ديگر در هر ماه سه روز روزه مى گرفت: پنجشنبه اول ماه و چهارشنبه وسط ماه و پنجشنبه
آخر ماه را، و مى فرمود: در اين سه روز، روزه گرفتن به منزله روزه دار بودن تمام
عمر است.
و پدرم امام محمّد باقر(ع) مى فرمود:
هيچ كس در نزد من منفورتر از آن شخص نيست كه به او گفته
مى شود: رسول خدا عليه السّلام چنين و چنان مى كرد، و او بگويد: خداوند مرا براى
زياد كوشش نمودن در نماز عذاب نمى كند، گويى مى پندارد كه رسول خدا (ص) كار خيرى را از روى ناتوانى(نعوذ باللَّه) رها كرده (و او توفيق
انجام آن را پيدا كرده) است!
حلبى، از امام صادق(ع) نقل كرده است كه فرمود:
امير المؤمنين على(ع) فرمود:
روزه ماه صبر (ماه رمضان) و سه روز در هر ماه، دل شوره
ها (و اضطرابهاى درونى) را مى برد؛ و سه روز روزه گرفتن در هر ماه مانند روزه گرفتن
تمام عمر است، خداوند تبارك و تعالى در كتاب خود (در آيه ۱۶۰ از سوره انعام) مى فرمايد:
هر كس عمل نيكى بجاى آورد، ده برابر آن پاداش دارد.
احمد بن محمّد بن ابى نصر روايت كرده است كه از امام
كاظم(ع) درباره روزه گرفتن در ماه سؤال كردم، فرمود: سه روز در ماه، در
هر ده روزى يك روز، خداوند در كتاب خود (در آيه ۱۶۰ از سوره انعام) مى فرمايد:
هر كس عمل نيكى بجاى آورد، ده برابر آن پاداش دارد، پس سه روز روزه دارى در هر
ماه روزه تمام عمر مى باشد.
پی نوشت:
پاداش نيكيها و كيفر گناهان / ترجمه ثواب الأعمال، ص۲۱۷و۲۱۸.
منبع:افکار
211008
