عقیق:سليمان می
گوید :بر حضرت صادق وارد شدم و سيبى سبز در جلوى حضرت بود، عرضه داشتم. جانم
فدايت، اين چيست؟
فرمود:
اى سليمان ديشب تب شديدى عارضم شد. اين سيب برايم
فرستاده شد كه به آن حرارت تن فرو نشيند و امعا و درون بدن خنك گردد و تب بريده
شود.
و در حديث است كه سيب ترش فراموشى آرد، از آن رو كه در
معده چسبندگى ايجاد مي كند.
از حضرت موسى بن جعفر (ع): ما اهل بيت خود را معالجه
نمى كنيم مگر با ريختن آب سرد بر تبدار، و خوردن سيب.
و پيغمبر (ص) فرمود: سيب را ناشتا بخوريد كه رطوبت معده
را مى برد.
از حضرت رضا (ع) روایت شده است که: سيب براى چند چيز سود
بخش است: سحر، زهر، جنون، بلغم و هيچ چيز از آن زودتر نفع نبخشد.
از زياد قندى آمده است که با برادرم سيف به مدينه رفتم،
خون دماغ شديدى بر مردم عارض گشت، چنان كه هر كس دو روز خون دماغ مى كرد و مي
مرد، چون به خانه رسيدم سيف دچار خون دماغ شديدى شده بود، به محضر حضرت صادق (ع)
رفتم، امام فرمود: به او سيب بده، سيب خورد و خوب شد.
پی نوشت:
مكارم الأخلاق / ترجمه ميرباقرى، ج۱، ص229.
منبع:افکار
211008
