....و غدیر رسیده تا به این جا! تا به این جای تاریخ که عده ای با محبت و ولایت علی در دل، جان فدای رهبرشان می کنند!
تاریخ در غدیر متولد می شود دوباره و انسان دوباره بالا می رود تا آنجا که شیطان فریاد میزند!
راستی آخر این راه کجاست؟
آخر غدیر کجاست؟
سقیفه؟
درب خانۀ زهرا (س)؟
فرق شکافته ای در محراب مسجدی در کوفه؟
تشتی پر از خون؟
یا....
یا کربلا؟
غدیر کجا تمام می شود؟ و آیا غدیر تمام شدنی است؟ آیا محبت و امامت علی (ع)، در سقیفه تمام شد؟ آیا علی و محبت و امامت و ولایتش در هجده ذیحجه سال دهم هجری به فراموشی سپرده شد؟ هزاران هزار دستی که بلند شد برای بیعت با علی, چه زود دست بر آتش بردند و دست بر شمشیر و زهر و باز شمشیر و نیزه و....!
باید به این باور برسی که ؛ بیعت فقط یک دست دادن نیست.
بیعت تعهد است و مسئولیت. زیر سایه ولایت رفتن یعنی جان فدا کردن و زیر بیرق ظلم نرفتن.
***
....و غدیر رسیده تا به این جا! تا به این جای تاریخ که عده ای با محبت و ولایت علی در دل، جان فدای رهبرشان می کنند!
و می رسد به او که قائم آل محمد(ص) است، او که پرچم علوی را بلند خواهد کرد و ولایت و محبت علی(ع) را جهانی خواهد کرد.
غدیر می رسد تا به آخر دنیا....
ف.قدیمی
