عقیق:مفسر گران قدر قرآن کریم، علامه طباطبایی می فرماید: «ان ا... یغفر الذنوب جمیعا...» خدا همه گناهان را می آمرزد؛
این جمله نهی از ناامیدی را تعلیل نموده و نیز اعلام می دارد که تمامی گناهان قابل آمرزشند پس مغفرت خدا عام است.لیکن آمرزش گناهان هر کسی سبب می خواهد و به طور گزاف نمی باشد.
 آن چه که قرآن سبب مغفرت معرفی فرموده دو چیز است: یکی شفاعت... و یکی هم توبه.
 حال ببینیم در جمله مورد بحث که گفتیم خطاب در آن به عموم بندگان خدا اعم از مشرک و مومن است، کدام یک از این دو سبب آمرزش است؟ به طور مسلم شفاعت نمی تواند باشد، چون شفاعت به نص قرآن کریم در آیاتی چند شامل شرک نمی  گردد...
یعنی (قرآن) می فرماید کمتر از شرک را برای کسانی که شفیع داشته باشند می آمرزد.
ناگزیر از آن دو سبب فقط توبه می ماند و کلام خدای تعالی هم صریح در این است که خدا همه گناهان حتی شرک را هم با توبه می آمرزد.»



پی نوشت:
(تفسیر المیزان)
منبع: نمیروز
211008