عقیق: روزی سلمان در کوفه از بازار آهنگران عبور می کرد، چشمش به جوانی افتاد که نعره کشید و بیهوش به زمین افتاد. مردم اطراف او اجتماع کردند، وقتی سلمان را دیدند به او گفتند: مثل اینکه این جوان بیماری دارد، شما بیا و دعایی در گوش او بخوان شاید سلامتی خود را باز یابد. سلمان جلو آمد و جوان هم به هوش آمد، وقتی که سلمان را شناخت گفت: « این گونه که این مردم خیال می کنند بیمار نیستم بلکه هنگام عبور در بازار آهنگرها دیدم آنها میله های سرخ شده را با پتک می زنند، بیاد این آیه افتادم: «و لهم مقامع من حدید ؛ برای مامورین دوزخ گرزهایی از آهن است.»(حج/۲۱)

سلمان به او علاقمند شد و پیوند دوستی با او برقرار ساخت و همواره از او یاد می کرد، تا اینکه چند روز او را ندید، جویای حال او شد، دریافت که بیمار و بستری است، به عیادت او رفت وقتی به بالین او رسید او را در حال جان دادن یافت از او دلجویی کرد و خطاب به عزرائیل گفت: «یا ملک الموت ارفق باخی؛ ای فرشته مرگ به برادر ایمانیم مدارا کن.»

عزرائیل گفت: « انی بکل مومن رفیق؛ من به همه ی مومنان مهربانم.»

منبع: جام نیوز

212009