در این مراسم مداح اهل بیت حاج عباس محمدی پور به قرائت زیارت عاشورا پرداخته و در بزم این مصیبت جانگداز مرثیه خوانی کرد. 

در هشتم شوال سال 1344 هجری قمری پس از اشغال مکه، وهابیان به سرکردگی عبدالعزیزبن سعود روی به مدینه آوردند و پس از محاصره و جنگ با مدافعان شهر ، سرانجام آن را اشغال کرده، مأمورین عثمانی را بیرون کردند و به تخریب قبور ائمه بقیع و دیگر قبور هم چنین قبر ابراهیم فرزند پیامبر اکرم  صلی الله علیه و آله و سلم قبور زنان آن حضرت، قبر ام البنین مادر حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام و قبر عبدالله پدر پیامبر و اسماعیل فرزند امام صادق  علیه السلام  و بسیاری قبور دیگر پرداختند.

ضریح فولادی ائمه بقیع را که در اصفهان ساخته شده بود و روی قبور حضرات معصومین امام مجتبی، امام سجاد، امام باقر و امام صادق علیهم السلام قرار داشت را از جا در آورده و بردند. اما این نخستین حمله آنان به مدینه نبود. آنان در سال 1221 هجری نیز یک بار دیگر به مدینه هجوم برده، پس از یک سال و نیم محاصره توانسته بودند آن شهر را تصرف کنند و پس از تصرف اقدام به غارت اشیای گرانبهای حرم پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و تخریب و غارت قبرستان بقیع کردند. 

طبق نقل تاریخی آن‌ها در این حمله چهار صندوق مملو از جواهرات مرصع به الماس و یاقوت گرانبها و حدود 100 قبضه شمشیر با غلاف‌های مطلا به طلای خالص و تزیین شده به الماس و یاقوت را به یغما بردند و این نیز نخستین حمله آنان به مقدسات اسلامی نبود.

صلاح الدین مختار نویسنده و مورخ وهابی در کتاب «تاریخ امملکه العربیه السعودیه کما عرفت» بخشی از افتخارات وهابیت در حمله به کربلای معلی را چنین شرح می‌دهد: در سال 1216 امیرسعود در رأس نیروهای بسیاری از مردم نجد، حبوب، حجاز، تهامه و نواحی دیگر به قصد عراق حرکت کرده و در ماه ذی‌القعده به شهر کربلا رسید و آن را محاصره کرد. سپاه مذکور دیوار شهر را خراب کردند و به زور وارد شهر شدند.

بیشتر مردم را در کوچه و بازار و خانه‌ها به قتل رساندند و نزدیک ظهر با اموال و غنائم فراوان از شهر خارج شدند، سپس در محلی به نام ابیض گرد آمدند. خمس اموال را خود سعود برداشت و بقیه را به هر پیاده یک سهم و به هر سوار دو سهم قسمت کرد.

عثمان بن بشر از دیگر مورخان وهابی درباره حمله به کربلا چنین می‌نویسد: گنبد روی قبر (یعنی قبر امام حسین علیه السلام) را ویران ساختند و صندوق روی قبر را که زمرد و یاقوت و جواهرات دیگر در آن نشانده بودند، برگرفتند و آنچه در شهر از مال، سلاح، لباس، فرش، طلا، نقره و قرآن‌های نفیس و ... یافتند غارت کردند و نزدیک ظهر از شهر بیرون رفتند در حالی که قریب به 2000 تن از اهالی کربلا را کشته بودند.

جالب این جاست که مورخ مزبور نام کتاب خود را «عنوان المجد فی تاریخ نجد» گذاشته و از این وقایع به عنوان نشانه‌های مجد و شکوه و عظمت وهابیت یاد کرده است.

منبع: فارس

212002