ابن اثير از نويسندگان نامدار اهل تسنن در كتابش به نام "الكامل في التاريخ" درباره چگونگي مرگ يزد آورده است: سبب مرگ يزيد، اصابت پاره سنگي از منجنيق به يك طرف صورت او بود، كه همين امر باعث شد مدتي مريض شود، بعد مُرد.

ذهبي (دانشمند پر آوازه اهل تسنن) از محمد بن احمد بن مسمع نقل مي‏كند كه گفت: يزيد مست كرد و بلند شد كه برقصد. اما با سر بر زمين خورد كه سرش شكافت و مغزش آشكار شد.[1]

بلاذري در انساب الاشراف مي‏نويسد: پيري از شاميان به من گفت: علت مرگ يزيد اين بود كه او در حالت مستي بوزينه ‏اش را بر الاغ سوار كرد. سپس به دنبال او آن گونه دويد كه گردنش شكست، يا چيزي در درونش [ احتمالا زهره اش] پاره گرديد.[2]

در اين‌جا جالب است به اشاره‌اي نيز به سخن يكي از سلاطين اموي درباره يزيد داشته باشيم. از عمر بن عبدالعزيز نقل شده كه گفت: در عالم خواب ديدم كه قيامت برپا شده است - تا آنجا كه گفت : سپس بر دره‏اي از آتش گذر كردم و در آن مردي را ديدم كه هرگاه قصد بيرون آمدن مي‏كرد، او را با گرز آهني مي ‏كوبيدند و او پايين مي ‏افتاد. گفتم: او كيست؟ گفتند: يزيد بن معاويه [3]