عقیق:پاسخ اجمالی
واژه «سلاله» در لغت به معنای چیزی است که منشأش چیز دیگرى باشد؛ لذا به فرزند، نژاد و نسل انسان از این جهت که از انسان باقی می‌ماند، سلاله گفته می‌شود و یکی از نام‌های نطفه انسان نیز سلاله است.[1]
از آن‌جا که حضرت زهرا(س) فرزند پیامبر اسلام(ص) است، به حضرتشان می‌توان «سلالة النبی» گفت، اما نه آن‌که خود (سلاله) لقبی برای ایشان باشد.
در همین راستا، شعری منسوب به امام حسین(ع) نیز وجود دارد که در آن از واژه «سلاله» برای مادر بزرگوارشان استفاده شده است:
وَ فَاطِمُ‏ أُمِّی مِنْ سُلَالَةِ أَحْمَدٍ
وَ عَمِّی یُدْعَى ذَا الْجَنَاحَیْنِ جَعْفَر[2]
و مادرم فاطمه از نسل احمد است
و عموی من جعفر صاحب دو بال(ذوالجناحین) خوانده می‌شود.[3]

پی نوشت:

[1]. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، محقق، مصحح، میر دامادی، جمال الدین،‏ ج 11، ص 339، بیروت، دار الفکر للطباعة و النشر و التوزیع، دار صادر، چاپ سوم، 1414ق.
[2]. ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب ع، ج 4، ص 80، قم، علامه، چاپ اول، 1379ق.
[3]. ر. ک: «القاب حضرت زهرا(س) در احادیث و منابع اسلامی»، 5380؛ «حضرت زهرا، اسامی و القاب»، 5525؛ «حلما از القاب حضرت زینب»، 28803.