بر اساس روایتی دیگر، حضرت فاطمه زهرا (س) در قیامت حاضر می‌شوند و همچون مرغی که دانه را از میان خاک برمی‌چیند، محبان و حتی محّبِ محبانشان را انتخاب و از عذاب جهنم نجات می‌دهند و به بهشت می‌برند و این یعنی یک رفتار منجی‌گرایانه از سوی حضرت فاطمه زهرا (س)، بزرگواری که با یک رفتار مادرانه تمام محبان و شیعیانشان را در آن شرایط پناه می‌دهند. از سوی دیگر، یکی از عناوینی که دربارۀ امام زمان (عج) بکار رفته تعبیر «منجی» است. به نظر می‌رسد رابطۀ بسیاری تنگاتنگی میان مفهوم «فاطمه و منجی» وجود دارد، حضرت فاطمه (س) بین محبان و شیعیانش و عذاب جهنم حائلی می‌سازد و آنان را نجات می‌دهد و امام زمان (ع) نیز منجی عالم بشریت هستند، پس می‌توان گفت مفهوم منجی دربارۀ حضرت زهرا (س) با اسم «فاطمه» به کار رفته است، در واقع مفهوم منجی همان مفهوم «فاطمیت» است، لذا شاید بتوان منجی بودن امام زمان (عج) را یک رفتار فاطمی دانست.

«فاطمه» نامی است که از نام «فاطر» خداوند عزّوجل گرفته شده است. رسول گرامی اسلام (ص) در حدیثی این مطلب را به دختر خود چنین خبر می‌دهد: قَالَ النَّبِیُّ (ص) لِفَاطِمَهَ: شَقَّ اللَّهُ لَکِ یَا فَاطِمَهُ اسْماً مِنْ أَسْمَائِهِ فَهُوَ الْفَاطِرُ وَ أَنْتِ فَاطِمَهُ؛ پیامبر اکرم (ص) به حضرت فاطمه (س) فرمود: خداوند براى تو نامى که از نامهاى خود مشتق شده؛ قرار داده است زیرا نام او فاطر است و تو فاطمه هستی. (بحارالأنوار، ج 43، صفحه 15 ـ زندگانى حضرت زهرا علیها‌السلام، ص 153)

منبع:تسنیم