عقیق | پایگاه اطلاع رسانی هیئت ها و محافل مذهبی

کد خبر : ۱۰۴۲۵
تاریخ انتشار : ۰۱ مرداد ۱۳۹۲ - ۱۰:۳۰
پيامبران و ائمه اطهار (ع) پيوسته دست دعا و نیاز به سوي «الله» بلند می کردند و دائم در قيام و سجود و در حال نيايش و اظهار ذلت بودند و به همین دلیل به درجات عاليه رسيدند.

 

عقیق: خوشبختانه دعا يكي از موضوعاتي است كه در قرآن فراوان ياد شده و اگر كسي بررسي كامل كند اين مطلب را مشاهده مي کند كه پيامبران الهي و اولياي خدا و مومنين، در تمام مواقع مخصوصا در مشكلات به خدا پناه مي بردند و دست حاجت و نياز به درگاه حضرت احديت دراز نموده و خدا را خوانده اند كه از باب نمونه به چند آيه از آن مي پردازيم.

- حضرت زكريا(ع) بر اساس آیه 89 سوره انبیا براي اينكه مقطوع النسل نماند از خدا مي خواهد خدايا مرا تنها مگذار و حال اينكه تو بهترين وارثاني. -حضرت سليمان (ع) در اساس آیه 35 سوره ص مي گويد؛ خدايا به من سلطنتي ده كه پس از من براي كسي سزاوار نباشد.

- حضرت نوح(ع) بر اساس آیه 26 سوره نوح عرضه مي دارد؛ پروردگارا! احدي را از كفار بر روي زمين باقي مگذار.

- حضرت يونس(ع) در آن تاريكي ها در شكم ماهي، حضرت يعقوب (ع) بعد از گرفتاري هايش به بلاهاي فراوان، حضرت ابراهيم (ع) و حضرت موسي (ع) و ساير انبيا كه در تمام مواقع به سوي خدا ناليدند و واژه هاي"ربنا" و"رب"در قرآن، روشنگر استغاثه هاي روشنگران افكار است.

 

از حضرت رضا(ع) روايت شده که فرمود بر شما باد به سلاح انبيا، گفته شد سلاح انبيا چيست؟ فرمود دعا.«از اين قبيل  روایان خیلی وجود دارد. درباره حضرت علی گفته شده «كان اميرالمومنين رجل دعاء»حضرت مردي بسيار دعا كننده بود و درباره حضرت ابراهيم(ع) تعبير شده «انّ اواه» يعني، او بسيار دعا كننده است.»


منبع: مهر

211008


ارسال نظر
نام:
ایمیل:
* نظر:
پربازدیدترین اخبار
پنجره
تازه ها
پرطرفدارترین عناوین