عقیق:نیاز انسان به مناجات و ربط با خالق هستی، یک نیاز مستمر و لازمه ی عبودیت و بندگی اوست، لذا در سیره ی زندگانی انسان های کامل، پیامبران الهی و ائمه ی معصومین(ع) و همچنین پیروان صدیق طریق ایشان، این معنا مشهود و قابل تأمل است.

« رجاء» را می توان با امید به رحمت بی منتهای حق، دست گیری و توبه پذیری او و همچنین توسل به ذوات مقدسه اهل بیت(ع)  در خود تقویت نمود.

دعا وسیله ی ارتباط بندگان با خداست، روح هر عبادتی قرب به خدا و راز و نیاز با اوست. امام خمینی(ره)فرموده اند؛ « آن که سبکبار می کند انسان را و از این ظلمتکده می کشد او  را بیرون و نفس را از آن گرفتاریها و سرگشتگیهایی که دارد خارج می کند این ادعیه ای است که از ائمه ما وارد شده است .(1) که به تعبیر بزرگان(2) قرآن صاعد است. این ادعیه به قدری معارف الهیه در آن هست که انسان متحیر می ماند.(3)

پی نوشت ها:

1_ (صحیفه امام، ج13،ص32)

2_(آیت الله شاه آبادی، استاد عرفان امام خمینی(ره))

3_(صحیفه ی امام،ج19،ص286)

211008