عقیق:آیت‌الله سید علی قاضی طباطبایی قدس سره، بزرگ‌مرد عالم و زاهد و مؤمنی بود که فقط اولیای الهی او را می‌شناسند و ارزش مجالسش را علمایی مانند آیت‌الله العظمی بهجت و آیت‌الله قوچانی دانستند. عارف وارسته‌ای که علما، او را آیت الحق نامیده‌اند به این دلیل که بنده صالحی برای خدای متعال بود. آشنا شدن با سیره و توصیه‌های این عالم بزرگ می‌تواند سبک زندگی ما به سوی اسلام نزدیک‌تر کند و حیات دنیا و آخرتمان را از بدی‌ها و زشتی‌ها دور کرده و به سرزمین امن و آرامش نزدیکمان کند.
بخش‌هایی از سخنان و توصیه‌های ارزشمند آیت‌الله سید علی قاضی طباطبایی رحمه‌الله را مورد بازخوانی قرار دادیم. لازم به یادآوری است که این مطالب مورد تائید دفتر آیت‌الله العظمی محمدتقی بهجت رحمه‌الله قرار گرفته و می‌تواند سرلوحه زندگی ما قرار بگیرد.
اگر دنیا می‌خواهی نماز شب بخوان...
در مجلس اول ملاقات مرحوم علامه طباطبایی با استاد اخلاقی خود مرحوم آقا سید علی قاضی، مرحوم قاضی به ایشان فرموده بود: فرزندم! اگر دنیا می‌خواهی نماز شب بخوان، اگر آخرت هم می‌خواهی نماز شب بخوان.
در روایت هم آمده است: «هر کس نماز شب بخواند و در روز بگوید که گرسنه هستم یا غذا و روزی ندارم، او را تکذیب کنید.»
توصیه آیت‌الله قاضی به نماز اول وقت
بعضی از اساتید اخلاق [آیت‌الله قاضی رحمت‌الله علیه] در نجف می‌گفتند: «من ضامنم کسی که این نمازهای پنج‌گانه را در اول وقت بخواند، به مقامات عالیه می‌رسد». خیلی کلام بزرگی ایشان گفت، گفت: «اگر نمازهای پنج‌گانه را در اول وقت خواند، باز هم نرسید به آن مقامات عالیه، به من لعن کند!». خیلی عجیب است! خیلی عجیب است! معلوم می‌شود این، چیزی هم نیست؛ هر کاری دارد، یکی از این نمازهای پنج‌گانه را می‌تواند در وسط آن کارها انجام دهد؛ چون اول وقت است.
در روایت هم دارد: «فضل [نماز] اول وقت با غیر اول وقت، مثل فضل من [پیامبر] است بر امت». در یک روایت دیگر [می‌فرماید]: «مثل فضل آخرت (ابدیت) است بر دنیا»
نماز اول وقت
سؤال: اینکه حضرت آقای قاضی فرمودند: هرکس نماز اول وقت بخواند، به مقام می‌رسد، آیا نماز با حضور قلب مراد ایشان بوده یا نه؟
حضرت آیت‌الله بهجت: نه! اگر نماز با حضور قلب [مرادشان باشد]، آن وقت سؤال می‌کنند که چگونه نماز [با حضور قلب] را بخواند؟ به چه سببی بخواند نماز کامل را؟ اینکه چیزی به دست نداد. وقتی چیزی به دست می‌دهد که بگوید مطلق نماز، مطلق نماز را کسی مقید باشد در اول وقت، به نماز عالی می‌رسد. می‌رسد خودش، تکویناً! شیئاً فشیئاً، روزبه‌روز می‌رود بالاتر.
کمک به مردم
یکی از اعلام نجف می‌گفت: روزی به دکان سبزی فروشی رفته بودم؛ دیدم مرحوم قاضی خم شده و مشغول سوا کردن کاهو است ولی برخلاف معمول، کاهوهای پلاسیده و دارای برگ‌های خشن و بزرگ را برمی‌دارد. من مرحوم قاضی را کاملاً زیر نظر داشتم تا اینکه وی کاهوها را به صاحب دکان داد و وزن کرد و مرحوم قاضی آن‌ها را در زیر عبا گرفت و روانه شد. من که در آن وقت طلبۀ جوان بودم و مرحوم قاضی، مرد مسن و پیرمردی بود، به دنبالش رفتم و عرض کردم: آقا، من سؤالی دارم؛ شما به عکس همه، چرا این کاهوهای غیر مطلوب را سوا کردید؟
مرحوم قاضی فرمود: آقا جان من! این مرد فروشنده، شخص بی‌بضاعت و فقیری است و من گاه‌گاهی به او مساعدت می‌کنم. نمی‌خواهم چیزی به او بلاعوض داده باشم تا اولاً عزت و شرف و آبروی او از بین نرود و ثانیاً خدای ناخواسته به مجّانی گرفتن عادت نکند و در کسب نیز ضعیف نشود؛ و برای ما نیز فرقی ندارد که کاهوهای لطیف و نازک بخوریم یا از این کاهوها. و من می‌دانستم که این‌ها بالاخره خریداری ندارد و ظهر که دکان خود را می‌بندد، به بیرون خواهد ریخت؛ لذا برای اینکه او ضرر نکند، مبادرت به خریدن آن‌ها کردم.
چهل سال دعا برای یک حاجت
استاد ما، مرحوم آقا سید علی قاضی می‌فرمود: «برای حاجتی، چهل سال بعد از نماز دعا می‌کردم. بعد معلوم شد که مصلحت نبوده است».
دفتر آیت‌الله العظمی بهجت قدس سره
کتاب مهر تابان، آیت‌الله حسینی طهرانی
منبع:تسنیم
