سلوک عارفانه؛
عقیق:(بدان ای سالک عزیز!) زندگی در دنیا در مقابل زندگی در آخرت آن قدر کم ارزش است که اصلاً به حساب نمی‌آید. علی(ع) در نامه 55 نهج‌البلاغه می‌فرماید: ان الله سبحانه قد جعل الدنیا لما بعدها؛ خدا دنیا را برای بعد از آن خلق کرده است. جعل در اینجا به معنای جعل تکوینی است، یعنی دنیا استقلال ندارد و وسیله و آلتی برای تحصیل آخرت است. و ابتلی فیها اهلها لیعلم ایهم احسن عملاً و لسنا للدنیا خلقنا ولا بالسعی فیها امرنا» و در دنیا اهلش را می‌آزماید تا معلوم شود کدام یک بهترین رفتار را دارد، ما برای دنیا خلق نشده‌ایم و برای سعی و تلاش (بیش از حد) در آن امر نشده‌ایم. اصلاً خلقت ما برای دنیا نیست، چون این سرا وسیله‌ای است که با آن آخرت کسب می‌شود، لذا ما امر نشده‌ایم تا می‌توانیم در این دنیا لذت ببریم، بلکه ما آمده‌ایم تا امتحان شویم که چگونه و چقدر برای هدف معنوی خود در این نشئه، تلاش می‌کنیم، بنابراین هم دنیا مطلوب است و هم آخرت، اما ارزش آخرت خیلی بیشتر از دنیا است به‌گونه‌ای که دنیا باید به عنوان یک ابزار برای تحصیل آخرت استفاده شود، و فدای آن گردد، و هر عاقلی هم مطلوب با ارزش‌تر را هدف‌گیری می‌کند.(1)
پی نوشت:
1- رسائل بندگی، آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی، ص135
منبع:کیهان
پی نوشت:
1- رسائل بندگی، آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی، ص135
منبع:کیهان
