عقیق: حاج امیر عباسی مداح سرشناس کشورمان درخصوص لکنت زبان شعری سرود و گریزی به روضه کربلا زد. او درباره این شعر گفت که تقدیمی به همه عزیزانی که است مثل من مشکل تکلم داشته و دارند. به امید اینکه جامعه، مشکل این قشر درد کشیده را درک کند.

متن این شع به شرح زیر است:

در کودکی زمانه به رویم غمی گُشود

سختیِ طعنه‌ها، دلِ خوش را زِ من رُبود

یک عمر مسخره شدم از سوی این و آن

کین‌ها همه به جان و دلم دردها فُزود

اُمّید داشتم به کلاس و به مدرسه

امّا خراب گشت، اُمیدم چقدر زود

با من کسی رَفیق نمی شد در آن زمان

چونکه نداشت رابطه با من براش سود

لکنت گرفته بود توان از تکلّمم

قلبم پر از غریبی و کلّ تنم کبود

ای کاش زنگِ آخرِ هر روزِ مدرسه

تفریحِ بچه‌ها زدنِ چون مَنی نبود

با این همه به هر نفسم صد هزار شکر

از عبدِ روسیاه بر آن خالقِ وَدود

اینها همه نَمیست زِ صدها هزار بَحر

در پیشِ داغ زینب و آزار از یهود

زینب رسید تا به محل یهودیان

بس طعنه‌ها شنید از آن مردم عَنود

قرآنِ فاطمه به روی نیزه بود و آه

سنگ از فراز بام می‌آمد بر آن فرود

دیگر مرا توانِ بیان نیست، روضه را

اندوه کربلا شعف از قلب‌ها زُدود

لعنت به شمر و حرمله و خولی و سَنان

تا روز حشر بر پسر فاطمه درود

او گفت: این شعر دلنوشته و روایتی واقعی و البته تلخ از دوران کودکی و ایام ورودم به دبستان است البته ابیات گریز به روضه هیچ‌گونه ارتباطی با افراد دخیل در شعرِ مربوط به لکنت زبان حقیر ندارد و من همیشه دعاگوی آن عزیزان هستم و همه را حلال کردم.

فقط جهت انجام وظیفه نوکری نسبت به اهل بیت علیهم السلام خواستم چند بیتی هم روضه آل الله را بیان کرده باشم.