یکی از مصائب امروز که گریبانگیر جامعه شده، کوچک شمردن گناهان است بدین معنا که گناهان کوچک را به شمار نمی آوریم و بابت شان احساس گناه و شرم در محضر الهی نداریم در حالی که انباشته شدن همین گناهان ما را از خدا و امام عصر(عج) دور می کند.
عقیق:پرهیز از گناه در نهان و آشکار از اعمالی است که به منتظران در نزدیک شدن به خدا و حجت او یعنی امام عصر(عج) کمک کرده و به تصریح روایات می تواند موانع غیبت را برطرف و ما را به آن دولت کریمه نزدیک کند.
از این رو، توجه به تصریحاتی که روایات درباره پرهیز از گناه و عواقب سوء گناه کردن دارند می تواند در نزدیک شدن ما به سبک زندگی منتظرانه کمک بزرگی باشد.
امام باقر عليه السلام می فرمایند: «هر كه در خلوت گناه كند، خداوند به او اعتنا نمى كند.»
امیرالمومنین امام على عليه السلام فرمودند: «خداوند خشم خود را در معصيتش پنهان كرده است؛ بنابر اين، هيچ معصيتى را خُرد مشماريد؛ زيرا چه بسا كه آن معصيت با خشم خدا همراه باشد و تو ندانى.»
عواقب کوچک شمردن گناهان
یکی از مصائب امروز که گریبانگیر جامعه شده، کوچک شمردن گناهان است بدین معنا که گناهان کوچک را به شمار نمی آوریم و بابت شان احساس گناه و شرم در محضر الهی نداریم در حالی که انباشته شدن همین گناهان ما را از خدا و امام عصر(عج) دور می کند.
از امام كاظم عليه السلام است که فرمودند: «مسيح عليه السلام به حواريان فرمود: «همانا گناهان كوچك و خُرد انگاشته شده از نيرنگ هاى ابليس است. او گناهان را در نظر شما كوچك و خُرد جلوه مى دهد و در نتيجه، گناهان [اندك اندك] جمع و زياد مى شوند و شما را در ميان مى گيرند.»
از این رو، توجه به تصریحاتی که روایات درباره پرهیز از گناه و عواقب سوء گناه کردن دارند می تواند در نزدیک شدن ما به سبک زندگی منتظرانه کمک بزرگی باشد.
امام باقر عليه السلام می فرمایند: «هر كه در خلوت گناه كند، خداوند به او اعتنا نمى كند.»
امیرالمومنین امام على عليه السلام فرمودند: «خداوند خشم خود را در معصيتش پنهان كرده است؛ بنابر اين، هيچ معصيتى را خُرد مشماريد؛ زيرا چه بسا كه آن معصيت با خشم خدا همراه باشد و تو ندانى.»
عواقب کوچک شمردن گناهان
یکی از مصائب امروز که گریبانگیر جامعه شده، کوچک شمردن گناهان است بدین معنا که گناهان کوچک را به شمار نمی آوریم و بابت شان احساس گناه و شرم در محضر الهی نداریم در حالی که انباشته شدن همین گناهان ما را از خدا و امام عصر(عج) دور می کند.
از امام كاظم عليه السلام است که فرمودند: «مسيح عليه السلام به حواريان فرمود: «همانا گناهان كوچك و خُرد انگاشته شده از نيرنگ هاى ابليس است. او گناهان را در نظر شما كوچك و خُرد جلوه مى دهد و در نتيجه، گناهان [اندك اندك] جمع و زياد مى شوند و شما را در ميان مى گيرند.»
امام صادق عليه السلام نیز در نکوهش خُرد شمردن گناهان و عدم توجه به گناهان کوچک، فرمودند: «از گناهان خُرد انگاشته بپرهيزيد؛ زيرا آنها را نيز بازخواست كننده اى است. هيچ يك از شما نگويد: گناه مى كنم و از خدا آمرزش مى طلبم؛ زيرا خداوند متعال مى فرمايد: «اگر آن (كردار و گفتار بندگان) بر وزن دانه خردلى باشد و آنگاه در دل تخته سنگى يا در آسمان ها يا در زمين نهفته باشد، خداوند آن را به ميان آورد كه خداوند بسيار دقيق و آگاه است»
در این میان هستند گناهانی که از آنها به «کبیره» یاد می شود و عواقب سوء آنها برای سبک زندگی منتظرانه به مراتب بیشتر و بدتر است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: «گناهان كبيره نُه تاست: بزرگترين آنها شرك ورزيدن به خداوند عزّ و جلّ است و كشتن مؤمن و ربا خوارى و خوردن مال يتيم و تهمت زدن به زن پاكدامن و فرار از ميدان جهاد و رنجاندن پدر و مادر و در هم شكستن حرمت بيت الحرام و جادوگرى؛ هر كس پاك از اين نُه گناه، خداوند عزّ و جلّ را ديدار كند با من در بهشتى خواهد بود كه لنگه هاى دَرِ آن از طلاست.»
اصرار بر گناه و دور شدن از امام عصر(عج)
اصرار بر گناه و تکرار گناه پشت گناه از دیگر عواملی است که بین ما و سبک زندگی منتظرانه مانع ایجاد کرده و بین ما و امام عصر(عج) حجاب و حائل می کشد، لذا در روایات بشدت از اصرار بر گناه نهی و آثار زیانبار آن بیان شده است.
چنان که پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: «خشكيدگى چشم (گريان نبودن از خوف خدا)، و سنگدلى، و حرص فراوان در طلب روزى، و اصرار بر گناه از نشانه هاى شقاوت است.»
و نیز از ایشان است که: «چهار چيز دل را مى ميراند : گناه روى گناه . . . .»
امیرالمومنین امام على عليه السلام نیز می فرمایند: «اشك ها نخشكيد، مگر به سبب سخت دلى و دل ها سخت نشد، مگر به سبب كثرت گناه.»
بنابر آنچه بیان شد، گناه و مداومت بر آن باعث می شود که ما از امام زمان مان فاصله بگیریم و به بیماری هایی چون سخت دلی و شقاوت مبتلا شویم در حالی که مهدی یاوران و مهدی باوران از چنین ویروس هایی پاک و مبری اند؛ از این رو، یکی از مولفه های اصلی در دستیابی به سبک زندگی منتظرانه پرهیز از گناه و توجه به عواقب سوء آن است که امید است در پرتوی عنایت امام زمان(عج) و انس دائمی با ایشان و توجه به حضورشان علیرغم غیبت ظاهری، به حداقل رسیده و از سبک زندگی هامان حذف اش کنیم.
پی نوشت ها:
بحار الأنوار: 78/70/25؛
بحار الأنوار: 73/349/43؛
الأمالي للمفيد: 157/8؛
الاُصول الستّة عشر: 67؛
بحار الأنوار: 77/170/7؛
الخصال: 228/65؛
الخصال: 243/96؛
علل الشرائع : 81/1.
در این میان هستند گناهانی که از آنها به «کبیره» یاد می شود و عواقب سوء آنها برای سبک زندگی منتظرانه به مراتب بیشتر و بدتر است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: «گناهان كبيره نُه تاست: بزرگترين آنها شرك ورزيدن به خداوند عزّ و جلّ است و كشتن مؤمن و ربا خوارى و خوردن مال يتيم و تهمت زدن به زن پاكدامن و فرار از ميدان جهاد و رنجاندن پدر و مادر و در هم شكستن حرمت بيت الحرام و جادوگرى؛ هر كس پاك از اين نُه گناه، خداوند عزّ و جلّ را ديدار كند با من در بهشتى خواهد بود كه لنگه هاى دَرِ آن از طلاست.»
اصرار بر گناه و دور شدن از امام عصر(عج)
اصرار بر گناه و تکرار گناه پشت گناه از دیگر عواملی است که بین ما و سبک زندگی منتظرانه مانع ایجاد کرده و بین ما و امام عصر(عج) حجاب و حائل می کشد، لذا در روایات بشدت از اصرار بر گناه نهی و آثار زیانبار آن بیان شده است.
چنان که پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: «خشكيدگى چشم (گريان نبودن از خوف خدا)، و سنگدلى، و حرص فراوان در طلب روزى، و اصرار بر گناه از نشانه هاى شقاوت است.»
و نیز از ایشان است که: «چهار چيز دل را مى ميراند : گناه روى گناه . . . .»
امیرالمومنین امام على عليه السلام نیز می فرمایند: «اشك ها نخشكيد، مگر به سبب سخت دلى و دل ها سخت نشد، مگر به سبب كثرت گناه.»
بنابر آنچه بیان شد، گناه و مداومت بر آن باعث می شود که ما از امام زمان مان فاصله بگیریم و به بیماری هایی چون سخت دلی و شقاوت مبتلا شویم در حالی که مهدی یاوران و مهدی باوران از چنین ویروس هایی پاک و مبری اند؛ از این رو، یکی از مولفه های اصلی در دستیابی به سبک زندگی منتظرانه پرهیز از گناه و توجه به عواقب سوء آن است که امید است در پرتوی عنایت امام زمان(عج) و انس دائمی با ایشان و توجه به حضورشان علیرغم غیبت ظاهری، به حداقل رسیده و از سبک زندگی هامان حذف اش کنیم.
پی نوشت ها:
بحار الأنوار: 78/70/25؛
بحار الأنوار: 73/349/43؛
الأمالي للمفيد: 157/8؛
الاُصول الستّة عشر: 67؛
بحار الأنوار: 77/170/7؛
الخصال: 228/65؛
الخصال: 243/96؛
علل الشرائع : 81/1.
منبع:شبستان
