گناهی که انسان را از رحمت الهی دور می‌کند

در قرآن مجید از قول عیسى بن مریم حکایت مى فرماید «که خداوند مرا نیکو کار به مادرم قرار داد و مرا ستمکار و بد عاقبت قرار نداد به سبب ترک نیکى به مادرم» و سبب اینکه ذکر پدر نکرده این است که آن حضرت پدر نداشت و لذا قبل از این آیه در حکایت حضرت یحیى (ع) ذکر پدر و مادر هر دو شده است.

در این دو آیه شریفه عاق والدین را به سه صفت یاد فرموده:

جبار (گردنکش و ستمگر) شقى (تیره بخت) ، عصى (نافرمانى کننده و گنه کار) و به هریک از آنها وعدۀ عذاب سخت داده شده، چنانچه دربارۀ جبار مى فرماید «و نومید شد هر گردنکش کینه ورزى؛ پشت سر او است دوزخ و نوشانیده شود از آب چرک خون آلود، جرعه اى از آن به دهان مى برد ولى نتواند فروبرد (او را گوارا نباشد) و مرگ از هر سوى به او رو آورد لیکن مردنى نیست و از پس او است عذابى سخت و انبوه».

دربارۀ شقى مى فرماید: «اما آنها که بدبختند در آتشند و ایشان را در آتش ناله اى زار و خروشى سخت باشد، در آن آتش همیشه تا آسمانها و زمین برپا است جاویدانند مگر آنچه که پروردگارت خواهد» و دربارۀ عصى مى فرماید: «و آن کس که نافرمانى خدا و پیغمبرش کند و بگذرد از مرزهاى خدا (و از حدود خویش تجاوز کند) فرو بردش در آتش که جاودان در آن باشد و عذابى خوارکننده برایش باشد»