۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۵۳ : ۱۰
فرزانگان:
عالمی که در بی‌اعتنایی به زخارف دنیا شهرت داشت
او همزمان با تحصیل، کرسی تدریس برپا نمود و ضمن تقویت بنیه علمی شاگردان؛ در تربیت و رشد اخلاقی آنان نیز موثر و مفید بود.
عقیق:آیت الله العظمی شیخ احمد رضوانی زنجانی از فقها و اساتید
برجسته حوزه علمیه قم بود که در پارسایی و بی اعتنایی به زخارف دنیا شهرت
داشت.
او در سال 1302 هجری شمسی در زنجان دیده به جهان گشود و در همان جا رشد و نمو یافت، والد محترمش تحصیل کرده و جزء بازرگانانی بود که به تحصیل فرزندش اهمیت می داد.
این امر ، شیخ احمد را در نوجوانی شاگرد حوزه علمیه زنجام نمود.او در آنجا از علمایی چون، شیخ حسین کلامی و شیخ جلال اصحابی مقدمات علوم دینی را آموخت و پس از آن در 18 سالگی رهسپار حوزه مقدسه قم شد.
دوره سطح را از محضر علمای بزرگی چون؛ سید شهاب الدین مرعشی، شیخ عبدالکریم خوئینی، شیخ اسحاق لنکرانی و شیخ موسی عباس زنجانی فرا گرفت و پس از محکم شدن پایه های علمی اش به مجلس درس خارج فقه و اصول آیات عظام سید حسین بروجردی و سید محمد حجت کوه کمره ای راه یافت و گوهرها اندوخت. او وجود گرامی علامه طباطبایی را برای کسب معارف عقلی و براهین عقلی دین اسلام مغتنم شمرد و مجلس درسش محل رفت و آمد او بود.
آیت الله رضوانی در حدود سال 1330 هجری شمسی جهت ادامه تحصیل و فتح قله اجتهاد به مدینه العلم نجف اشرف عزیمت کرد و باقی درس خارج را از محضر آیات عظام سید ابوالقاسم خویی، میرزا باقر زنجانی و سید محمود هاشمی شاهرودی و باقی دروس عقلی و حکمت را از شیخ صدرا بادکوبه ای و سید عبدالاعلی سبزواری استفاده برد.
او همزمان با تحصیل، کرسی تدریس برپا نمود و ضمن تقویت بنیه علمی شاگردان؛ در تربیت و رشد اخلاقی آنان نیز موثر و مفید بود.
مراجعت به وطن
ایشان در سال 1354 هجری شمسی به ایران بازگشت و قم را جهت ادامه کارهای فرهنگی خود برگزید. آیت الله رضوانی در حرم حضرت معصومه(ص) به اقامه جماعت و تدریس خارج فقه و اصول و تشکیل موعظه اهتمام داشت.
آثار قلمی
از قلم این اندیشمند بزرگوار که با علم وسیع خود به مقام مرجعیت رسید و صاحب رساله علمیه بوده، آثار خواندنی و علوم مختلف به رشته تحریر در آمد که برخی از آنان عبارتند از: رساله عملیه، اصول الفقه، الاجتهاد و التقلید، تقریرات دور کامل اصول آقای خویی و فقه میرزا باقر زنجانی، حاشیه علی شرح التجرید، حاشیه علی شرح المنظومه، رساله فی علم الجفر.
عروج ملکوتی
عاقبت این عالم ربانی پس از سال ها خدمت در حوزه فرهنگ و دین و ماه ها تحمل رنج بیماری در سال 1378 هجری شمسی در قم زندگی مادی را وداع گفت و در جوار حق آرامش ابدی یافت. پیکر مطهر آن مرحوم پس از تشییع و اقامه نماز توسط حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی در قبرستان شیخان قم دفن گردید.
عاش سعیدا و مات سعیدا
منبع: تربت پاکان قم
گزارش خطا
