شفاعت «فطرس ملک» توسط امام حسین(ع) حقیقت دارد؟

اما درباره ماجرای «فطرس ملک» باید گفت که منابع روایی شیعیان با اندک اختلافی این روایت را نقل کرده‎اند که به ذکر چند نمونه می‎پردازیم.

در کتاب «امالی»، شیخ صدوق روایتی را به این ترتیب نقل می‎کند:

شعیب میثمى گفت از امام صادق (ع) شنیدم می‎فرمود که چون حسین بن على(ع) متولد شد، خدا جبرئیل را با هزار فرشته دستور داد فرود آیند و رسول خدا(ص) را از طرف او تهنیت گویند. جبرئیل فرود آمد و به جزیره‏اى در دریا گذشت که فرشته‏اى به نام فطرس از حاملان عرش که خداوند پر او را شکسته بود و در آن جزیره انداخته بود مکان داشت و هفتصد سال در آنجا خدا را عبادت کرده بود تا اینکه حسین بن على(ع) متولد شد.

 آن فرشته به جبرئیل گفت کجا می‎روى؟ گفت خدا به محمد (ص) نعمتى داده و مى‏روم از از طرف خدا و خود مبارک باد گویم. گفت مرا با خود ببر شاید محمد برایم دعا کند. او را با خود برد و چون به تهنیت پرداخت گزارش او را به عرض رساند. پیامبر(ص) به آن فرشته فرمود خود را به این مولود بمال و به مقام خود برگرد. گفت فطرس خود را به حسین مالید و بالا رفت و گفت یا رسول‎اللّه اما امت تو حتماً او را در آینده خواهند کشت و بر من عوضى دارد که هر کس زیارتش کند، به او برسانم و هر کس سلامش دهد به او برسانم و هر کس طلب رحمت برایش کند، دعایش را به او برسانم و اوج گرفت. (امالی صدوق، ص137)

عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ شُعَیْبٍ الْمِیثَمِیِّ قَالَ سَمِعْتُ الصَّادِقَ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ‏ إِنَّ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ ع لَمَّا وُلِدَ أَمَرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ جَبْرَئِیلَ أَنْ یَهْبِطَ فِی أَلْفٍ مِنَ الْمَلَائِکَةِ فَیُهَنِّیَ رَسُولَ اللَّهِ ص مِنَ اللَّهِ وَ مِنْ جَبْرَئِیلَ قَالَ فَهَبَطَ جَبْرَئِیلُ فَمَرَّ عَلَى جَزِیرَةٍ فِی الْبَحْرِ فِیهَا مَلَکٌ یُقَالُ لَهُ فُطْرُسُ کَانَ مِنَ الْحَمَلَةِ بَعَثَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِی شَیْ‏ءٍ فَأَبْطَأَ عَلَیْهِ فَکَسَرَ جَنَاحَهُ وَ أَلْقَاهُ فِی تِلْکَ الْجَزِیرَةِ فَعَبَدَ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى‏ ...

این روایت در صفحه66 کتاب مشهور و معتبر «کامل‎الزیارت» منسوب به «ابن قولویه» یکی از محدثین و علمای شیعه به همین ترتیب آمده است. همچنین در صفحه 164 کتاب «اثبات الوصیة» نیز به همین صورت آمده است جز اینکه در انتهای این روایت آمده است:

پیامبر(ص) به فطرس فرمود: خدا شفاعت مرا درباره تو قبول کرد، تو دائماً به زمین کربلا موکل باش و تا روز قیامت هر کسى که به زیارت قبر حسین(ع) مى‏آید به من خبر بده. راوى گوید: آن ملک است که به آزادشده حسین(ع) نامیده شد.»

تمام این کتب مربوط به قرن چهارم هجری قمری است.