تجسم عینی روضه‌ها در پیاده روی اربعین

عقیق:در سال‌های اخیر بسیاری از شاعران کشورمان هم‌گام با دیگر مردم کشورمان در روزها و شب‌های منتهی به اربعین خود را با پای پیاده به کربلا می‌رسانند تا به زیارت حضرت امام حسین(ع) و یاران شهیدشان موفق شوند. در سلسله مطالبی قصد داریم پای سخن و نوشته‌های شاعرانی بنشینیم که در سال‌های گذشته توفیق زیارت اربعین را داشته‌اند.

محمد مهدی عبدالهی شاعر و مداح اهل بیت، از جمله افرادی است که تا کنون 7 بار موفق به زیارت امام حسین (ع) در اربعین شده و امسال نیز مانند سال‌های گذشته قصد این سفر کرده است. آنچه که در ادامه می‌خوانید، یادداشت عبدالهی است درباره زیارت اربعین که در ادامه می خوانید: 

همانطور که مى‌دانیم و در برخى از روایات اینگونه آمده است که زیارت کربلاى معلى با پای پیاده در زمان «شیخ انصاری اعلى الله مقامه الشریف» (متوفی سال 1281 قمری) رسم بوده است،‌ اما در برهه‌ای از زمان به ورطه فراموشی سپرده می‌شود و توسط میرزا حسین نوری دوباره احیا می‌شود.

این عالم بزرگوار اولین بار در عید قربان به پیاده‌روی از نجف تا کربلا اقدام کرد که 3 روز در راه بود و حدود 30 نفر از دوستان و اطرافیانش وی را همراهی می‌کردند. «محدث نوری» از آن پس تصمیم گرفت هر سال این کار را تکرار کند، ایشان آخرین بار در سال 1319 هجری قمری با پای پیاده به زیارت حرم أباعبدالله حسین (علیه السلام) رفت.

امام صادق (ع) درباره ثواب زیارت امام حسین (ع) با پای پیاده می‌فرماید: کسى که با پای پیاده به زیارت امام حسین (ع) برود، خداوند به هر قدمى که برمى‏‌دارد یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو مى‌‏فرماید و یک درجه مرتبه‌‏اش را بالا مى‏‌برد، وقتى به زیارت رفت، حق تعالى دو فرشته را موکل او مى‏‌فرماید که آنچه خیر از دهان او خارج می‌شود، نوشته و آنچه شر و بد است ننویسند و وقتى برگشت با او وداع کرده و به وى مى‏‌گویند: اى ولىّ خدا! گناهانت آمرزیده شد و تو از افراد حزب خدا و حزب رسول او و حزب اهل‌بیت رسولش هستی، به خدا قسم! هرگز تو آتش را به چشم نخواهی دید و آتش نیز هرگز تو را نخواهد دید و تو را طعمه خود نخواهد کرد. (کامل الزیارات ص 134)

**اربعین چیز دیگری است

پیاده روى اربعین و شور و حال خاص زیارت حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام در این ایام واقعاً وصف ناشدنى است. با اینکه حقیر در اکثر مناسبت‌ها به زیارت مولایمان مشرف شده‌ام اما اربعین شور و حال خاصى دارد.

تمامى روضه‌هایی را که در مقاتل می‌خوانیم و مخصوصاً روضه اسارت اهل بیت به‌ویژه اسارت خانم زینب سلام الله علیها در پیاده روى اربعین تجسم عینى دارد و انگار همه این روضه‌ها براى انسان در هر قدمى که بر می‌دارد مکشوف می‌شود.

پیاده روى اربعین هم عشق است هم شور است هم شعور است به همراه دنیایى از معرفت در میان انبوهى از زائران پیاده که از اقصى نقاط دنیا عازم زیارت حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام هستند.

باور کنید شیرین‌ترین و بهترین لحظات عمر انسان را می‌شود در این مسیر تجربه کرد و تا کسى مزه این لذت معنوى را نچشد، هر چقدر توضیح دهیم باز هم از عمق وجود منظور را درک نخواهد کرد.

نکته جالب اینکه با اینکه در بسیارى از جاها شاید بهداشت، آنچنان که باید و شاید رعایت نشود، ولى تمامى این زائران بیمه شده مولایمان ابالفضل العباس علیه السلام هستند.

**اگر نخوری یعنی امام حسین من را لایق ندانسته

عراقی‌ها در پذیرایی از زائران اربعین واقعاً سنگ تمام می‌گذارند. 

به کرات مشاهده شده که هر فردى از عراقی‌ها هر آنچه از دستش برمى آید از زائران دریغ نمی‌کند از پذیرایی در منزل تا واکس زدن و ماساژ دادن بچه‌ها و...

یادم نمی‌رود در سفرى پسربچه عراقى به من شیر داغ تعارف کرد و بنده نتوانستم بخورم و رد کردم. پسر بچه زیر گریه زد و من از گریه این بچه اشکم جارى شد. بعد از او پرسیدم براى چه گریه کردى؟

بچه گفت: اگر تو نخورى یعنى امام حسین علیه السلام بنده رو لایق ندونسته تا از زوار پذیرایی کنم.

پیاده اربعین تمامى لحظاتش درس زندگى، اخلاق و بندگى است و تمامى لحظاتش مملو از خاطرات آموزنده است.

خداوند سبحان را به خاطر توفیق زیارت مولایمان در ایام اربعین حسینى شاکرم و ان شاءالله هفته آینده هم اگر توفیق باشد نائب الزیاره همه بزرگواران در این ایام هستم.

به امید آنکه هم قدم با قدم‌های مبارک امام عصر (عج) در پیاده روى اربعین قدم برداریم.

حس و حال عجیبى در این سفر جاریست که آرزوى می‌کنم تمام شیعیان این حال و هوا را تجربه کنند...

وضع من را به خدا روضه تو سامان داد

من اگر گریه برایت نکنم می‌میرم