گاه ما از اینکه چرا رزق و روزی هامان برکت ندارد و به قول معروف دخلمان و با خرجمان جور در نمی آید، گله و شکایت می کنیم در حالی که در برخی موارد این عمل ما است که برکت روزی را می بَرَد.
عقیق: زبان عضوی است که آدمی بیشترین گناهان را با آن انجام می دهد، از این رو بر حفظ زبان در اسلام و آموزه های روایی ما بسیار تاکید شده است؛ از جمله این گناهان بدزبانی است که عواقب سوئی را به انسان تحمیل می کند.
امام صادق (ع) در این باره می فرمایند: «از نشانه هاى شركت شيطان كه ترديدى در آن نيست اين است كه فحاش باشد كه باكى از آنچه گويد و از آنچه دوباره او گويند نداشته باشد.»
همچنین، امام صادق (ع) فرموده اند: «رسول خدا (ص) فرمودند: «هر گاه مردى را ديدى كه باكى از آنچه گويد و آنچه به او گفته شود ندارد، پس بدرستى كه يا از زنا است يا از شركت شيطان.»
و از امام باقر (ع) است که فرمودند: «هر كس به برادر مسلمان خود دشنام دهد خدا بركت از روزى او بردارد، و او را به خودش واگذارد، و زندگيش را تباه سازد.»
و از امير المؤمنين (ع) روايت شده كه رسول خدا (ص) فرمودند: «خدا حرام كرده است بهشت را بر هر فحاش بى آبرو و كم شرمى كه باكى از آنچه گويد و آنچه به او گفته شود ندارد، زيرا اگر بازرسى از حالش كنى يا از زنا است يا از شركت شيطان»، به ایشان عرض شد: اى رسول خدا (ص)! در ميان مردمان شركت شيطان هم هست؟ فرمودند: «آيا گفتار خداى عز و جل را نخوانده اى كه (به شيطان فرمايد:) «و شركت كن با ايشان در مالها و فرزندان» (سوره اسراء آيه 64).»
و از امام باقر (ع) روايت شده كه فرمودند: «خدا دشمن دارد دشنام گوى دشنامجو را.»
علاوه بر این، از حضرت باقر (ع) است که می فرمایند: «رسول خدا (ص) فرمودند: دشنام اگر به صورتى در آيد صورت بدى است.»
و از حضرت صادق (ع) حديث شده كه فرمودند: «در بنى اسرائيل مردى بود كه سه سال پيوسته دعا مي كرد كه خدا پسرى به او روزى كند (دعايش مستجاب نمي شد) همين كه ديد خدا خواهش او را برنمى آورد عرض كرد: پروردگارا آيا من از تو دورم و تو سخن مرا نمي شنوى، يا تو به من نزديكى و پاسخم نمي دهى؟
كسى در خواب نزدش آمد و به او گفت: تو سه سال تمام خدا را با زبانى بد و هرزه، ولى دلى سركش و ناپرهيزكار، و نيتى نادرست مي خوانى، پس بايد از هرزهگوئى به در آئى، و دلت پرهيزگار، و نيتت درست گردد (تا خواهشت برآورده شود)، حضرت (ع) فرمودند: «آن مرد به دستور عمل كرد سپس دعا كرد و خدا را خواند و داراى پسرى شد.»
و نيز از حضرت صادق (ع) حديث شده كه رسول خدا (ص) فرمودند: «از زمره بدترين بندگان خدا كسى است كه براى هرزه گوئى و دشنامگوئيش از همنشينى و مجالست با او كناره گيرى شود.»
ایشان هچنین می فرمایند: «بدزبانى از جفاكاري و جفاكارى در آتش است.»
و نيز فرمودند: «دشنام دادن و بدزبانى و هرزه گوئى از (نشانه هاى) نفاق و دوروئى است.»
علاوه بر این، از حضرت باقر (ع) حديث شده كه رسول خدا (ص) فرمودند: «خداوند دشمن دارد دشنام دهنده بدزبان و گداى مبرم را.»
سماعة گويد: وارد شدم بر حضرت صادق (ع)، حضرت (ع) آغاز به سخن كردند و به من فرمودند: «اى سماعة اين چه جنجالى بود كه ميان تو و شتردارت پديدار گشته بود؟ مبادا دشنامگو و بدزبان و لعنت كننده باشى؟»
عرض كردم: به خدا سوگند چنين بود (كه فرمودى ولى) او به من ستم كرد؟ فرمودند: «اگر او به تو ستم كرده تو از او سر افتادى، هر آينه اين كردار از كردارهاى من نيست، و به شيعيانم چنين دستورى ندهم، از پروردگارت آمرزش بخواه، و به آن كردار باز مگرد»، عرض كردم: از خدا آمرزش خواهم و ديگر باز نگردم.
پی نوشت:
اصول کافی
منبع:قدس
211008
امام صادق (ع) در این باره می فرمایند: «از نشانه هاى شركت شيطان كه ترديدى در آن نيست اين است كه فحاش باشد كه باكى از آنچه گويد و از آنچه دوباره او گويند نداشته باشد.»
همچنین، امام صادق (ع) فرموده اند: «رسول خدا (ص) فرمودند: «هر گاه مردى را ديدى كه باكى از آنچه گويد و آنچه به او گفته شود ندارد، پس بدرستى كه يا از زنا است يا از شركت شيطان.»
و از امام باقر (ع) است که فرمودند: «هر كس به برادر مسلمان خود دشنام دهد خدا بركت از روزى او بردارد، و او را به خودش واگذارد، و زندگيش را تباه سازد.»
و از امير المؤمنين (ع) روايت شده كه رسول خدا (ص) فرمودند: «خدا حرام كرده است بهشت را بر هر فحاش بى آبرو و كم شرمى كه باكى از آنچه گويد و آنچه به او گفته شود ندارد، زيرا اگر بازرسى از حالش كنى يا از زنا است يا از شركت شيطان»، به ایشان عرض شد: اى رسول خدا (ص)! در ميان مردمان شركت شيطان هم هست؟ فرمودند: «آيا گفتار خداى عز و جل را نخوانده اى كه (به شيطان فرمايد:) «و شركت كن با ايشان در مالها و فرزندان» (سوره اسراء آيه 64).»
و از امام باقر (ع) روايت شده كه فرمودند: «خدا دشمن دارد دشنام گوى دشنامجو را.»
علاوه بر این، از حضرت باقر (ع) است که می فرمایند: «رسول خدا (ص) فرمودند: دشنام اگر به صورتى در آيد صورت بدى است.»
و از حضرت صادق (ع) حديث شده كه فرمودند: «در بنى اسرائيل مردى بود كه سه سال پيوسته دعا مي كرد كه خدا پسرى به او روزى كند (دعايش مستجاب نمي شد) همين كه ديد خدا خواهش او را برنمى آورد عرض كرد: پروردگارا آيا من از تو دورم و تو سخن مرا نمي شنوى، يا تو به من نزديكى و پاسخم نمي دهى؟
كسى در خواب نزدش آمد و به او گفت: تو سه سال تمام خدا را با زبانى بد و هرزه، ولى دلى سركش و ناپرهيزكار، و نيتى نادرست مي خوانى، پس بايد از هرزهگوئى به در آئى، و دلت پرهيزگار، و نيتت درست گردد (تا خواهشت برآورده شود)، حضرت (ع) فرمودند: «آن مرد به دستور عمل كرد سپس دعا كرد و خدا را خواند و داراى پسرى شد.»
و نيز از حضرت صادق (ع) حديث شده كه رسول خدا (ص) فرمودند: «از زمره بدترين بندگان خدا كسى است كه براى هرزه گوئى و دشنامگوئيش از همنشينى و مجالست با او كناره گيرى شود.»
ایشان هچنین می فرمایند: «بدزبانى از جفاكاري و جفاكارى در آتش است.»
و نيز فرمودند: «دشنام دادن و بدزبانى و هرزه گوئى از (نشانه هاى) نفاق و دوروئى است.»
علاوه بر این، از حضرت باقر (ع) حديث شده كه رسول خدا (ص) فرمودند: «خداوند دشمن دارد دشنام دهنده بدزبان و گداى مبرم را.»
سماعة گويد: وارد شدم بر حضرت صادق (ع)، حضرت (ع) آغاز به سخن كردند و به من فرمودند: «اى سماعة اين چه جنجالى بود كه ميان تو و شتردارت پديدار گشته بود؟ مبادا دشنامگو و بدزبان و لعنت كننده باشى؟»
عرض كردم: به خدا سوگند چنين بود (كه فرمودى ولى) او به من ستم كرد؟ فرمودند: «اگر او به تو ستم كرده تو از او سر افتادى، هر آينه اين كردار از كردارهاى من نيست، و به شيعيانم چنين دستورى ندهم، از پروردگارت آمرزش بخواه، و به آن كردار باز مگرد»، عرض كردم: از خدا آمرزش خواهم و ديگر باز نگردم.
پی نوشت:
اصول کافی
منبع:قدس
211008
