۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۴۵ : ۱۴
با چه کسانی همنشینی کنیم؟
نشستن در پیشگاه صالحان و شرافتمندان جامعه، برای انسان شرف و هدایت به ارمغان می آورد، دلهای زنگار گرفته را نورانیت و صفا می بخشد و ناخودآگاه انسان را به سوی معنویت جذب می کند.
عقیق:از عوامل بسیار تاثیرگذار در ترقی روح و تعالی اندیشه آدمی هم نشینی و مصاحبت با همنوعان است که از درجه و جایگاه بسیار والایی در تعریف افکار و اعتقادات انسانی برخوردار است. معمولاً افرادی که صاحب یقین می باشند و دارای اراده و نفوذ هستند، در دیگران بیشتر اثر می گذارند و خصوصیت های فکری و اعتقادی خود را در آنان ایجاد و یا تقویت می نمایند. انرژی و نیروهای معنوی که اینگونه شخصیت ها از آن برخوردارند در همنشینانشان نفوذ کرده و با مرور زمان اعمال و رفتار آنان را تحت سیطره خود در می آورد. همنشینی با پاکان، پاکی می آفریند و بودن با خوبان، خوبی ایجاد می کند. بر این اساس این مهم یکی از موضوعات مورد تاکید ائمه اطهار (ع) و به ویژه جانشین برحق پیامبر (ص)، امیرالمومنین علی (ع) می باشد. ایشان در این باره می فرمایند: صُحْبَةُ الْوَلِیِّ اللَّبِیبِ حَیاةُ الرُّوحِ؛ همنشینی با دوست خردمند، حیاتبخش روح است؛ و نیز: مُجالَسَةُ الاَشْرارِ تُورِثُ سُوءَ الظَّنِّ بِالاْخْیارِ؛ همنشینی با بدان، موجب بدگمانی به نیکان است.این حضرت همچنین درباره تاثیر همنشینی بیان می دارند: قارِنْ اَهْلَ الْخَیْرِ تَکُنْ مِنْهُمْ وَ بایِنْ اَهْلَ الشَّرِّ تَبِنْ عَنْهُمْ؛ با نیکوکاران بپیوند تا از ایشان باشی و از بدان دوری گزین تا از آنان نشوی؛ و در جایی دیگر می فرمایند: صاحِبُ السُّوءِ قِطْعَةٌ مِنَ النّارِ؛ همنشینِ بد، پاره ای از آتش است؛ و همچنین اشاره می دارند: مُجَالَسَةُ أَهْلِ الْهَوَی مَنْسَاةٌ لِلاْیمانِ وَ مَحْضَرَةٌ لِلشَّیْطَانِ؛ همنشینی با هواپرستان ایمان را به دست فراموشی می سپارد و شیطان را به حضور می کشاند.
علاوه بر این امیرالمومنین علی (ع) درباره همنشینان بایسته بیان می دارند: اَلاُنْسُ فی ثَلاثَةٍ: اَلزَّوْجَةُ الْمُوافِقَةُ وَالْوَلَدُ الصّالِحُ وَالاَخُ الْمُوافِقُ؛ اُنس و الفت در سه چیز است: همسری که موافق رأی انسان باشد، فرزندی که صالح باشد و برادری که موافق رأی باشد.
پی نوشت ها:
1-نهج البلاغه، خطبه 86.
2-علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 74: 197.
3-آمدی، شرح غررالحکم ، ج 2: 141؛ ج 4 201، 206.
4-پورطباطبایی، یکهزار سخن از حضرت علی (ع): 176-177.
منبع:قدس
211008
گزارش خطا
