عقیق: در سال 64 ه.ق به دستور يزيد خانه كعبه را با منجنيق خراب كردند. اين فاجعه يازده روز قبل از هلاكت يزيد به وقوع پيوست. سوم ربیع الاول یاد آور هجوم لشکریان یزید به کعبه و تخریب آن می باشد ."شیخ عباس قمی" در کتاب "وقایع الایام" در این خصوص می نویسد:
« در روز سوم ، سال 64ه ق، واقعه به آتش کشیدن مكه اتفاق افتاد.
"مسلم بن عقبه" با لشكر شام به قصد قتل‌عام اهل مدينه و سرکوب قیام آنان حرکت کرد و 28 ذىحجه با حمله به مدینه، ظلم های بسیار و قتل‌عام‌های فجیعی انجام داد و پس از آن به امر یزید به قصد دفعِ قیام عبدالله بن زبير به سوی مكه حرکت کرد.
ابن زبير از كسانى است كه بعد از مرگ معاويه با یزید بيعت نکرد و با حضور در مکه مردم را به بيعت خويش فرا خواند.
چون ابن عقبه به مکانی معروف «بقديد» رسيد، به درک واصل شد . حُصَيْن بن نُمَيْر پس از او امير لشكر شد و با آن گروه به مكه رفت و دور مكه را احاطه كرد.
عبدالله بن زبير با مختار بن ابى عبيده و جمعى ديگر كه با وى بيعت كرده بودند، به خانه خدا پناه بردند.
لشكر شام در بالاى كوههاى مكه كه مشرف بر خانهها و مسجدالحرام بود، اجتماع كردند و با منجنيق، پيوسته سنگ و نفت بر مكه و مسجد مىافكندند پارچه هایی از پنبه و كتان به نفت آلوده مىساختند و بر خانه خدا مىانداختند و آنها را آتش می زدند تا آنكه كعبه معظّمه سوخت و بناى آن منهدم گشت و ديوارهاى آن فرو ريخت و شاخهاى گوسفندى كه به جهت فداى اسماعيل آمده بود و بر سقف آويخته بودند، هم سوخت.»
ابوحَرّه مدينى در این خصوص شعری سروده است:
ابن نَميرٍ بِئسَ ما تَوَلّى قَد أحرَقَ المُقامَ وَالمُصَلّى
پسر نمیر چه کار زشتی را انجام داد که مقام ابراهیم و محل نماز را آتش زد
بعد از این حادثه خداوندِ منتقمِ قهّار، يزيد را مهلت نداد و به جهنم فرستاد وقتی خبر مرگش به مكه رسيد. ابن نمير دست از جنگ برداشت و با لشكر خويش به جانب شام روانه شد.
البته بعد از این ماجرا، هنگامی که عبدالملک بن مروان به فرمانروایی رسید در سال 72 ه ق برای شکست دادن عبدالله بن زبیر به مکه حمله کرد و بعد از هشت ماه محاصره آنجا، کعبه را ویران نمود و عبدالله بن زبیر را کشت.(تاریخ طبری ج 6 ص 189)
منبع: خبرگزاری حوزه
کد خبرنگار 211007
